Alzheimer hastalarında bağırsak disbiyozisi bulunduğu halihazırda kanıtlanmıştır. Dolayısıyla hastalık ile ilişkilendirilen amiloid beta proteinlerinin beyinde birikmesinde mikrobiyotanın rolü de. Bu yeni çalışma hastanın bağırsak mikrobiyotasının bu amiloid patolojisine katkıda bulunduğu sinyal yolağını araştırmayı amaçladı.
Korelasyonlar arayışında
Çalışmaya yaşları 50 ile 85 arasında ve bilişsel performansları normal ile bellek kaybı ile bilişsel bozulma (hastalık ile ilişkili olsun veya olmasın) arasında değişen 89 kişi alındı. Beynin çeşitli alanlarındaki amiloid birikmeleri PET-tarama ile ölçüldü ve miktarları belirlendi; bağırsak mikrobiyotası tarafından üretilen moleküllerin kan seviyeleri (lipopolisakkaritler-LPS-ve kısa zincirli yağ asitleri-asetat, propionat, valerat, butirat), pro- ve antienflamatuar biyo-belirteçler (interlökinler-IL'ler dahil) ve enditeliyal bozukluğun biyo-belirteçleri (hücre tutunması moleküllleri - CAM'lar) ölçüldü.
Bakteriyel aracıların rolü olabilir
Beyin bölgesi neresi olursa olsun amiloid birikmesinin kandaki LPS, asetat, valerat, bazı pro-inflamatuar sitokinler (örn. IL1b, IL6) ve bir çok CAM'ların (örn. P-selektin, PECAM-1) seviyeleri ile pozitif ancak butirat ve IL10 (anti-inflamatuar) seviyeleri ile negatif bir korelasyonu vardı. Son olarak endotel disfonksiyonun bazı biyo-belirteçleri asetat, valerat, IL1b ve IL4 seviyeleri ile pozitif olarak ilişkili ancak butirat ve IL10 seviyeleri ile negatif olarak ilişkiliydi. Yazarlar bu korelasyonları bağırsak disbiyozisi ve amiloid patoloji ile bağlantılı olarak kan parametreleri arasında doğrudan ve dolaylı ilişkinin kanıtı olarak yorumladı.
Enflamasyon, bariyer fonksiyonu ve Alzheimer
Dolayısıyla asetat, valerat ve LPS seviyelerinde bir artış ile ilişkili butirat seviyelerinde azalma bağırsak bariyerinin bütünlüğünü bozabilir, düşük seviyeli sistemik enflamasyona neden olabilir ve bunu sürdürebilir ve kan-beyin bariyerini değiştirerek nihai olarak Alzheimer hastalığının patolojik kaskadına yol açacak şekilde pro-inflamatuar bileşenlerin merkezi sinir sistemine girmesine yol açabilir. Verilerinden nedensel ilişkinin saptanamadığının altını çizerken yazarlar bulunan ilişkilerin güçlü olmasının bu patofizyolojik hipotezi desteklediğini vurgulamaktadır. Son olarak hastalık ile bağlantılı mikrobik parmak izi netleştirildikten sonra mikrobiyotanın faydalı bakteriler veya metabolitler ile zenginleştirilmesi yoluyla Alzheimer için önleme stratejilerinin geliştirilmesi mümkün olabilir.
