Przeszczep mikrobioty kałowej polega na wprowadzeniu stolca zdrowej osoby do przewodu pokarmowego pacjenta w celu odtworzenia jego mikrobioty jelitowej. Celem tego zabiegu jest pomoc w walce z patogennymi bakteriami.
Równowaga między „dobrymi" i „złymi" drobnoustrojami może zostać zakłócona przez wiele różnych czynników. Brak równowagi, znany jako (sidenote:
Dysbioza
Dysbioza nie jest zjawiskiem jednorodnym; przybiera różne formy zależne od stanu zdrowia danej osoby. Zazwyczaj definiuje się ją jako zaburzenie składu i funkcjonowania mikrobioty spowodowane przez zestaw czynników środowiskowych i osobniczych zakłócających ekosystem mikroorganizmów.
Levy M, Kolodziejczyk AA, Thaiss CA, et al. Dysbiosis and the immune system. Nat Rev Immunol. 2017;17(4):219-232.), prawdopodobnie powoduje wiele chorób o różnym nasileniu. Przeszczepienie mikrobioty kałowej (zwane także bakterioterapią fekalną) jest jedną z dostępnych opcji terapeutycznych.
Przeszczep mikrobioty kałowej: rozwiązanie znane od wieków
Przeszczepienie kału to bardzo starym zabiegiem i był on przeprowadzany już w Chinach w IV wieku! Jego skuteczność została uznana przez europejskie towarzystwa naukowe dopiero w 2013 roku. Do tej pory przeszczepienia mikrobioty kałowej jest wskazane jedynie w nawracających infekcjach bakteriami C. difficile. Skuteczność leczenia tych infekcji za pomocą przeszczepu mikrobioty kałowej wynosi 90%.
Natomiast uwzględniając, że udowodniono udział mikrobioty w wielu innych chorobach (choroby zapalne jelit, cukrzyca, otyłość, zaburzenia neuropsychiatryczne itp.) sugeruje to, że wkrótce można będzie rozszerzyć wskazania do wykonywania przeszczepu kału.
Procedura
Wybranemu dawca podaje się środki przeczyszczające. Jego stolec jest następnie rozcieńczany w sterylnym roztworze i filtrowany. Następnie biorca spożywa preparat podobny do tego stosowanego w kolonoskopii w celu wyeliminowania własnej zaburzonej mikrobioty jelitowej.
Istnieje wiele dróg podawania tak przygotowanego stolca: wprowadzenie sondy przez nos do żołądka lub dwunastnicy, kolonoskopia, lewatywa lub, rzadziej przyjmowanie kapsułek odpornych na działanie kwasu żołądkowego. Pacjent po konsultacji z lekarzem decyduje, która metoda podania jest najlepsza w jego sytuacji.
Jedynym potwierdzonym wskaźnikiem wskazującym na PMK jest nawracające zakażenie Clostridioides difficile. Praktyka ta może stanowić zagrożenie dla zdrowia i musi być wykonywana pod nadzorem lekarza, nie rozmnażać się w domu!
