Binge drinking : dysbioza jelitowa w połączeniu z alkoholem może sprzyjać uzależnieniu

Alkoholizm

Mikrobiota jelitowa młodych adeptów „binge drinkingu”, czyli tak zwanego picia na umór, ulega zaburzeniom, które mogą przyspieszać rozwój uzależnienia od alkoholu – sugeruje badanie opublikowane w The Lancet eBioMedicine. Skoro wiemy o jej roli w powstawaniu zaburzeń spożywania alkoholu, to może dałoby się ją modulować, żeby zmniejszyć ryzyko uzależnienia?

Binge drinking : une dysbiose intestinale liée à l’alcool favoriserait l’addiction

O tym artykule

Opublikowano 03 Kwiecień 2023

Zaktualizowano 17 Lipiec 2024

Czy zaburzenia osi jelita-mózg torują drogę alkoholizmowi?

U osób dotkniętych przewlekłym alkoholizmem stwierdzono już dysbiozy jelitowe i wzrost poziomu markerów stanu zapalnego, zwłaszcza w przypadku poważnych zaburzeń spożywania alkoholu i kompulsywnej potrzeby picia go. Prowadzą one do stanu zapalnego układu nerwowego powodującego zaburzenia poznawcze i behawioralne, zwłaszcza w relacjach społecznych.
Deficyty umiejętności społecznych stwierdzono też u młodzieży uprawiającej binge drinking. Te dysbiozy i zaburzenia osi jelita-mózg mogą zatem mieć udział w powstaniu uzależnienia od alkoholu.

„Binge drinking”

„Binge drinking”, czyli picie na umór – sposób spożywania alkoholu często uprawiany przez młodzież – to powtarzane spożycie dużych ilości alkoholu w krótkim czasie prowadzące do zawartości alkoholu we krwi na poziomie co najmniej 0,8 g/l. W krajach Zachodu zachowanie to dotyczy jednego młodego człowieka na trzech. Ma związek z anatomicznymi i poznawczymi zaburzeniami mózgu oraz wzrostem ryzyka wystąpienia na późniejszych etapach życia psychopatologii i zaburzeń spożywania alkoholu.

Zespół irlandzkich naukowców przeprowadził badanie w grupie 71 młodych osób w wieku od 18 do 25 lat (37 kobiet i 34 mężczyzn) nieuzależnionych od alkoholu w celu identyfikacji u uprawiających binge drinking wczesne oznaki zaburzeń spożywania alkoholu. Badacze zbadali związki między dysbiozą jelitową, stanem zapalnym, potrzebą picia, deficytami umiejętności społecznych i impulsywnością – cechą, o której wiadomo, że przyspiesza rozwój uzależnienia od alkoholu. W tym celu przeprowadzili ocenę neuropsychologiczną uczestników badania, pomiar markerów stanu zapalnego w próbkach biologicznych (krwi, śliny itp.) oraz sekwencjonowanie metagenomowe próbek stolca. Przez 3 miesiące obserwacji uczestnicy rejestrowali swoje spożycie alkoholu i przypadki kompulsywnej ochoty na picie (głodu alkoholowego)

Dysbiozy związane z „binge drinkingiem” i zaburzeniami poznawczymi

Badacze zauważyli, że „binge drinkingowi” towarzyszą określone taksonomiczne i funkcjonalne zaburzenia równowagi mikrobioty jelitowej, które z kolei są związane z problemami z panowaniem nad emocjami. Analizy statystyczne wykazały, że zaburzenia rozpoznawania emocji ma związek ze spadkiem obfitości gatunków Clostridium, Flavonifractor plautii oraz Eggerthella lenta i wzrostem Coprococcus. Impulsywność ma związek ze spadkiem ilości Collinsella i wzrostem Roseburia oraz Parabacteroides. Kompulsywna potrzeba picia alkoholu jest skorelowana ze zmniejszeniem ilości Ruthenibacterium lactiformans i ze zwiększonym wydzielaniem interleukin, które jest oznaką nadmiernego pobudzenia układu odpornościowego. Ponadto większa liczba epizodów „binge drinkingu” jest związana ze zmniejszeniem ilości wytwarzanego izowalerianu – krótkołańcuchowego kwasu tłuszczowego – i większą impulsywnością.

Modulacja mikrobioty jelitowej w trudnym okresie dorastania

Badanie to nie tylko podkreśla role mikrobioty jelitowej w regulacji umiejętności społecznych i impulsywności, ale wykazuje również, że „binge drinking” ma związek z zaburzeniami mikrobioty jelitowej występującymi już przed pojawieniem się uzależnienia od alkoholu. Może ono otwierać drogę dla nowych interwencji dietetycznych lub prebiotyków i probiotyków przeciwdziałających dysbiozie związanej ze spożywaniem alkoholu w krytycznym okresie dorastania.