Biegunka antybiotykowa (aad)
Sekcja dla ogółu społeczeństwa
Znajdź tutaj swoją dedykowaną przestrzeń
en_sources_title
en_sources_text_start en_sources_text_end
Sekcje
O tym artykule
Autor
Opublikowano
30 Lipiec 2024
Zaktualizowano
04 Wrzesień 2024
Antybiotyki to potężne narzędzie w walce z infekcjami bakteryjnymi, ale szkodzą one również ochronnej mikrobiocie jelit, co może prowadzić do niezamierzonych konsekwencji obejmujących biegunkę antybiotykową (A AD) aż u 35% pacjentów17,18,19. Zachorowalność na AAD zależy od kilku czynników 17,18,19: wieku (wśród dzieci odsetek ten może sięgać 80%)15, otoczenia, rodzaju antybiotyku itp. Zazwyczaj AAD powoduje dysbioza wywołana przez antybiotyk. Jest to choroba łagodna, trwa 1–5 dni i mija samoistnie.
Etiologie AAD są różne, ale w około jednej trzeciej przypadków przypisuje się ją C. difficile. W pewnych warunkach C. difficile wywołuje odpowiedź zapalną prowadzącą do szeregu objawów klinicznych, od łagodnej biegunki do rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy, toksycznego rozszerzenia okrężnicy i/lub śmierci 17.
ZALECENIA ESPGHAN 2023
W 2023 r. Specjalna Grupa Zainteresowania Mikrobiotą Jelitową i Modyfikacjami Europejskiego Stowarzyszenia Gastroenterologii, Hepatologii i Dietetyki Pediatrycznej (ESPGHAN) wydała zaktualizowane zalecenia dotyczące stosowania probiotyków w leczeniu wybranych zaburzeń układu pokarmowego u dzieci :20
„Jeżeli rozważane jest zastosowanie probiotyków w celu zapobiegania biegunce antybiotykowej (AAD) z powodu występowania czynników ryzyka, takich jak klasa antybiotyku (antybiotyków), czas trwania terapii antybiotykowej, wiek, konieczność hospitalizacji, choroby współistniejące lub wcześniejsze epizody AAD, pracownicy służby zdrowia mogą zalecać wysokie dawki (≥ 5 mld CFU/dzień) S. boulardii lub L. rhamnosus GG, których podawanie rozpoczyna się jednocześnie z terapią antybiotykową w celu zapobiegania AAD u pacjentów leczonych ambulatoryjnie i hospitalizowanych dzieci (pewność dowodów: umiarkowana; stopień zalecenia: silne)."
PRZYPADEK KLINICZNY prof. Aldo Maruy
- 10-letni pacjent trafił do kliniki z siedmiodniową historią biegunki. Dziecko od początku wydalało dwa lub trzy płynne stolce ze śluzem, ale bez krwi, dziennie. Matka powiedziała, że nie wystąpiła gorączka ani wymioty. Podczas badania klinicznego dziecko sprawiało wrażenie, że czuje się dobrze i że jest odpowiednio nawodnione.
- Lekarz zlecił posiew stolca na obecność pasożytów i ich jaj. Wyniki były ujemne.
- Początkowo nie wzięto pod uwagę wcześniejszego zachorowania: sześć tygodni wcześniej dziecko zachorowało na infekcję dróg oddechowych, którą leczono antybiotykami.
- Przyjęto zatem podejrzenie późnej biegunki antybiotykowej (AAD). Pacjent otrzymał probiotyki. Jego stan poprawił się w ciągu tygodnia.
- AAD może wystąpić w okresie od 2 godzin do 8–10 tygodni po użyciu antybiotyku.
OPINIA EKSPERTA
Biegunka antybiotykowa (AAD) jest powszechnym efektem ubocznym stosowania antybiotyków. Wiek, spektrum stosowanych antybiotyków, podstawowa choroba i niedawna operacja zostały zidentyfikowane jako czynniki ryzyka. Niedawno zebrane dowody wskazują na jeszcze jeden czynnik – skład mikrobioty. U pacjentów leczonych β-laktamami wyższe poziomy względnej obfitości Bacteroides były odwrotnie skorelowane z AAD, natomiast wyższa obfitość podstawowa gatunków Bifidobacterium i Lachnospiraceae oraz szlaków biosyntezy aminokwasów (AABP) miały związek z AAD. Względne obfitości taksonów potencjalnie ochronnych i poziomy AABP mogą odróżniać dzieci, które przeszły AAD, od tych, które jej nie miały. Niezbędne są dalsze badania w celu ustalenia, czy podobne tendencje są obserwowane w związku z różnymi rodzajami antybiotyków. Zidentyfikowane potencjalnie ochronne taksony mogą być źródłem wiedzy dla prac nad metodami zapobiegania AAD.
