Wysiłkowe nietrzymanie moczu: często towarzyszy mu nierównowaga mikrobioty pochwy
Nietrzymanie moczu to temat tabu, ale jest na tyle powszechne, że jest częstym powodem wizyt u lekarza. Czy w przyszłości w związku z tą dolegliwością będzie się zlecać analizę mikrobioty pochwy? Być może tak, jeżeli wyniki tego badania zostaną potwierdzone.
Sekcja dla ogółu społeczeństwa
Znajdź tutaj swoją dedykowaną przestrzeń
en_sources_title
en_sources_text_start en_sources_text_end
O tym artykule
Leki, tryb życia, zmiany hormonalne podczas ciąży – wiele czynników może zaburzyć temperaturę, wilgotność, pH i barierę ochronną pochwy. Zmiany te mogą ułatwić również rozwój chorobotwórczych bakterii i zagrozić zdrowej dominacji rodzaju Lactobacillus w mikrobiocie pochwy. Efektem mogą być choroby narządów płciowych, a także układu moczowego, ponieważ bliskość cewki moczowej i pochwy ułatwia kontakt między mikrobiotami tych organów.
30% a 15% Nietrzymanie moczu dotyka wiele osób starszych, przede wszystkim kobiety: cierpi na nie 30% kobiet i 15% mężczyzn w starszym wieku.
18–34% Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest częste u kobiet w okresie poporodowym i w starszym wieku. Badania wskazują, że częstotliwość jego występowania wynosi od 18 do 34%.
Nietrzymaniu moczu często towarzyszy dysbioza
Czy wysiłkowe nietrzymanie moczu (WNM) jest na (coraz dłuższej) liście tych nieprawidłowości? Tak, jeżeli wierzyć wynikom badania przeprowadzonego wśród 32 pacjentek po porodzie w szpitalu w prowincji Hunan w Chinach cierpiących (n=13) lub nie (n=19) na WNM. Co do mikrobioty pochwy, to o ile dysbioza pochwy – czyli nierównowaga mikrobioty pochwy – występowała u 42,1% kobiet bez WNM, to u pacjentek z WNM odsetek ten wynosił aż 84,6%. Innymi słowy dysbioza pochwy występuje dwukrotnie częściej – a wręcz niemal systematycznie – u matek cierpiących na WNM. Ich mikrobiota charakteryzowała się podwyższoną względną obfitością rodzajów Gardnerella, Streptococcus, Prevotella, Dialister i Veillonella.
Główne rodzaje nietrzymania moczu:
Istnieją 3 główne rodzaje nietrzymania moczu: 2,3
- wysiłkowe nietrzymanie moczu
- naglące nietrzymanie moczu, w którego przypadku wyciek jest poprzedzony silnym parciem na pęcherz,
- mieszane nietrzymanie moczu, w przypadku którego występują oba te objawy.
Istnieją też dwa rzadsze rodzaje nietrzymania moczu: 2,3
- kropelkowe nietrzymanie moczu (niewielkie wycieki moczu spowodowane niedostatecznym opróżnieniem pęcherza),
- funkcjonalne nietrzymanie moczu wynikające z fizycznej lub psychicznej niemożności oddania moczu niezwiązanej z kontrolą mikcji (choroba Alzheimera uniemożliwiająca rozpoznanie konieczności oddania moczu i/lub zapomnienie lokalizacji toalety).
Zbyt wiele powiązań w mikrobiocie?
Aby rozwikłać relacje między poszczególnymi bytującymi w pochwie mikroorganizmami potencjalnie uczestniczącymi w powstawaniu WNM, badacze przeprowadzili operację zwaną analizą sieci współwystępowania mikrobioty u pacjentek. Innymi słowy opracowali mapę potencjalnych powiązań między poszczególnymi bakteriami. Wynika z niej, że mikrobiota pochwy pacjentek dotkniętych WNM wykazuje znacznie więcej powiązań i dużo większą złożoność: na mapie powiązań między bakteriami sieć grupy pacjentek bez WNM wykazuje 96 węzłów i 133 krawędzie w porównaniu z 200 węzłami i 409 krawędziami u pacjentek cierpiących na WNM! Ogólnie rzecz ujmując, społeczności mikroorganizmów wykazujące wysoki stopień wzajemnych powiązań są uważane za mniej stabilne, a więc bardziej podatne na zaburzenia równowagi.
Według autorów wyniki sugerują zatem istnienie potencjalnego związku między niestabilnością mikrobiotą pochwy a WNM. Nic jednak nie wskazuje na to, że jest to związek przyczynowo-skutkowy. Aby potwierdzić wyniki, konieczne będą dodatkowe badania.
