Środki słodzące: czynniki zakłócające funkcjonowanie mikrobioty i glikemię

Oto bardzo częsta strategia żywieniowa: aby zapobiec przybieraniu na wadze, cukier w pożywieniu jest zastępowany przez środki słodzące bez zawartości kalorii (NNS, tj. non nutritive sweeteners). W odniesieniu do tych powszechnie uznawanych za nieszkodliwe składników niedawno przeprowadzone badania z udziałem myszy wykazały, że mogą one doprowadzić do zakłóceń w zakresie funkcjonowania mikrobioty jelitowej i w odpowiedzi glikemicznej. Ten sam zespół naukowców zbadał również wpływ NNS na organizm ludzki, przeprowadzając kontrolowane badanie randomizowane na grupie 120 dorosłych, cieszących się dobrym zdrowiem, których podzielono na sześć grup. Cztery grupy musiały spożyć saszetki zawierające sukralozę, sacharynę, aspartam oraz stewię w ilości nieprzekraczającej dopuszczalnych dawek dziennych (sidenote: Dopuszczalna dzienna dawka, tj. ADI (ang. acceptable daily intake), to szacowana ilość substancji zawartej w żywności lub w wodzie pitnej, która może być spożywana każdego dnia, przez całe życie, nie stanowiąc wyraźnego zagrożenia dla zdrowia. ) wskazanych dla danych substancji. W związku z tym, że opakowania środków słodzących zawierają glukozę (składnik wspomagający), piąta grupa spożyła saszetki z glukozą (badanie poziomu glukozy), a szósta nie otrzymała żadnego suplementu (badanie bez suplementu).

Środki słodzące zmieniają mikrobiotę i jej funkcjonowanie…

Badanie oparte na sekwencjonowaniu (shotgun) wykazuje, że cztery użyte środki słodzące prowadzą do konkretnych zmian (tj. specyficznych dla każdego rodzaju NNS) w składzie/działaniu substancji metabolicznych mikrobioty jelit i mikrobioty jamy ustnej. Największy wpływ na mikrobiotę jelit zaobserwowano po spożyciu sukralozy. Jednocześnie tylko sukraloza i sacharyna w znaczący sposób wpływały na przyjmowanie glukozy, a stężenie cukru we krwi dla tych obu grup wzrosło.

…i może mieć wpływ na odpowiedź glikemiczną

Zaobserwowane zmiany w mikrobiocie jelitowej, na jej działanie i na krążące we krwi metabolity, w zależności od różnych NNS zostały powiązane z odpowiedziami glikemicznymi uczestników. Aby odpowiedzieć na pytanie, czy zmiany te mogły wynikać z zaburzeń glikemicznych, badacze wszczepili myszom wolnym od zarazków (sidenote: Ksenicznych myszach Myszy wolne od zarazków, hodowane w sterylnym środowisku. ) mikrobiotę jelitową niektórych podmiotów wybranych spośród czterech badanych grup: tych, u których odpowiedź glikemiczna na NNS była najwyższa („top responders”) oraz najniższa („bottom responders”). Zaobserwowane u myszy odpowiedzi glikemiczne odpowiadały tym, które zaobserwowano u odpowiednich dawców, co stanowiło dowód na potwierdzenie hipotezy dotyczącej przyczyny takiego stanu rzeczy.

Nietypowy skład mikrobioty jako spersonalizowana odpowiedź na NNS

Na koniec badacze wskazują, że mikrobiota jelitowa przyporządkowana do top oraz bottom responders charakteryzuje się innymi przemianami, kiedy zostaje poddana różnym NNS. Może to jednak wynikać z jej stanu przed rozpoczęciem badania. W ten sposób prowadzący badanie porównują mikrobiotę do ośrodka aktywacji lub mechanizmu dopasowującego reakcję fizjologiczną na środki słodzące, przy czym u niektórych jednostek może to wpłynąć na powstanie specyficznej mikrobioty.