Każdy podtyp zespołu jelita drażliwego (IBS) ma swoją dysbiozę

Zespół jelita drażliwego (IBS) jest zaburzeniem czynnościowym o wieloczynnikowym pochodzeniu, w którym dysbioza mikrobioty jelitowej odgrywa ważną rolę patofizjologiczną. Wiąże się on z częstszym występowaniem depresji, co podkreśla zmianę w osi jelita–mózg w jego patogenezie. W kryteriach rzymskich IV wyróżniono 4 podtypy IBS: z biegunką (IBS-D), z zaparciem (IBS-C), mieszana postać (IBS-M) i niesklasyfikowana postać (IBS-I). Wydaje się, że czynniki żywieniowe nasilają objawy IBS, jednak przestrzeganie pewnych zaleceń dietetycznych modulujących mikrobiotę jelitową, takie jak dieta o niskiej zawartości FODMAPs, może je łagodzić. Jednak powiązania między mikrobiotą jelitową, depresją i dietą w różnych podtypach IBS wymagają lepszego zrozumienia.

Cecha charakterystyczna każdego podtypu IBS

Chińscy badacze wykorzystali dane z American Gut Project, aby dopasować 942 osoby z różnymi podtypami IBS (IBS-D, IBS-C, IBS-I) do 942 osób z grupy kontrolnej o podobnym wieku, płci, BMI, pochodzeniu geograficznym i diecie. Porównując ich mikrobiotę jelitową, stwierdzili, że różnorodność bakterii u osób z IBS-D lub IBS-I była niższa niż u osób z grupy kontrolnej. Podczas gdy niektóre rodzaje, takie jak Bifidobacterium i Faecalibacterium, występowały w mniejszej ilości u wszystkich osób z IBS, inne wykazywały przeciwne tendencje w zależności od podtypu. Na przykład występowanie Subdoligranulum, Dorea lub Eubacterium hallii było zwiększone w przypadku IBS-D, ale zmniejszone u osób z IBS-C. Niektóre patogeny oportunistyczne, które występowały liczniej u osób z IBS w porównaniu z grupą kontrolną, także się różniły w zależności od podtypu. W sumie zidentyfikowano 101 rodzajów bakterii związanych z różnymi podtypami IBS.

Zmiany metaboliczne związane z objawami

Naukowcy zaobserwowali również funkcjonalne zmiany mikrobioty jelitowej u osób z IBS w zależności od podtypu: w IBS-D wzrost produkcji siarkowodoru, który wywołuje biegunkę, a w IBS-C wzrost biosyntezy palmitynianu, którego produkt wiąże się z wapniem i powoduje twarde stolce. Ponadto mikrobiota jelitowa osób z IBS i depresją była uboższa w korzystne bakterie Bifidobacterium, Sutterella i Butyricimonas, ale bogatsza w Proteus, który uszkadza neurony, co wykazały badania na zwierzętach. Szlak produkcji krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (SCFA), których zmniejszenie zostało już skorelowane z depresją, był krótszy w porównaniu z osobami z IBS bez depresji.

Wiek, płeć, dieta: przegląd czynników wpływających na IBS

W tym badaniu kobiety, młodsze osoby z IBS-D i starsze osoby z IBS-C miały najbardziej nasiloną dysbiozę jelitową. Znaczący wpływ na mikrobiotę jelitową i objawy związane z IBS miały również niektóre czynniki żywieniowe. Laktoza z mleka powodowała pogorszenie objawów, a czerwone wino zmniejszało objawy u wszystkich osób z IBS, z kolei pokarmy, które przyczyniały się do normalizacji mikrobioty jelitowej, to na przykład ser i pełne ziarna u osób z IBS-C, owoce u osób z IBS-D i IBS-C oraz jajka u osób z IBS-D.

Wszystkie te analizy pokazują indywidualny charakter mikrobioty jelitowej w różnych podtypach IBS. Podkreśla to znaczenie spersonalizowanego podejścia do modulacji mikrobioty jelitowej w celu optymalizacji wyników leczenia.