Migdały: ograniczony wpływ na mikrobiotę jelitową

Dieta

Gastroenterologia

Wbrew oczekiwaniom spożywanie migdałów wydaje się nie mieć wpływu na mikrobiotę jelitową i tranzyt jelitowy. Jedyną zaobserwowaną korzyścią był wzrost zawartości maślanu, co uratowało podmioty finansujące badanie.

O tym artykule

Opublikowano 04 Styczeń 2023

Zaktualizowano 30 Lipiec 2024

Święty Graal badań, który ponownie proponują kalifornijscy plantatorzy migdałów: randomizowane badanie kontrolowane (RCT). Cel: ocena wpływu migdałów i ich przetwarzania (migdały mielone lub nie) na bifidobakterie jelitowe, a przy okazji na ogólny skład mikrobioty jelitowej i czas tranzytu. W tym celu 87 zdrowych dorosłych lubiących przekąski (chipsy, czekoladę itp.) i nieprzepadających za błonnikiem (owoce, warzywa itp.) wzięło udział w trójramiennym badaniu: przez 4 tygodnie zastąpili swoje dwie zwykłe przekąski całymi migdałami (2 × 23 g/dzień), mielonymi migdałami (2+23 g/dzień) lub 2 izokalorycznymi muffinami (grupa kontrolna).

26 g migdałów = ok. 20 migdałów (1 garść)

Migdały: koniec żywieniowego mitu?

Co z tego wynikło? Wbrew głównej hipotezie bifidobakterie nie były liczniejsze w stolcach grup otrzymujących całe migdały (8,7%) lub mielone migdały (7,8%) w porównaniu z grupą kontrolną (13,0%). Niewielka różnica nie wytrzymuje jednak korekty testowej. Migdały nie mają też wpływu na mikrobiotę jelitową, czas tranzytu jelitowego (który zdaniem badaczy powinien być krótszy), konsystencję stolca czy objawy jelitowe. Zmielone migdały miały drobniejsze cząstki niż migdały po przeżuciu, jednak wpływ mielenia na uwalnianie tłuszczów, a tym samym ich dostępność dla organizmu, był mniejszy, niż oczekiwano – do tego stopnia, że badacze stwierdzili, iż mielenie migdałów na potrzeby handlu nie powoduje klinicznie istotnych różnic w zakresie bioprzystępności składników odżywczych.

Jedyną zaobserwowaną istotną różnicą było to, że spożycie migdałów (całych i mielonych) prowadziło do zwiększenia produkcji maślanu przez bakterie jelitowe (24,1 μmol/g w porównaniu do 18,2 μmol/g w grupie kontrolnej), krótkołańcuchowego kwasu tłuszczowego o potwierdzonych korzyściach zdrowotnych, co zdaniem autorów sugerowało zmianę funkcji mikrobioty jelitowej.

Brak efektu prebiotycznego

Może być to rozczarowujące dla amerykańskich producentów, ale według omawianego badania spożycie migdałów nie ma prebiotycznego wpływu na bifidobakterie kałowe, ani też nie powoduje istotnych zmian w mikrobiocie lub tranzycie. Czy duża przewaga kobiet (86,2%) oraz młody wiek (27,5 ± 6,2 lat) ochotników mogły spowodować stronniczość wyników? Być może. Oczekuje się, że dalsze badania dotyczące bardziej jednolitej populacji potwierdzą te wyniki.