Dziś mówimy o "osi jelitowo-wątrobowej". Pochodzące z tej samej warstwy zarodkowej wątroba i jelita są rzeczywiście połączone na poziomie anatomicznym i funkcjonalnym, w szczególności poprzez wydzielanie żółci i układ wrotny wątroby. Ponadto istnieje coraz więcej dowodów na związek pomiędzy WZW B a zmianami w składzie mikrobioty jelitowej. W żadnym badaniu nie badano jednak tych zmian w miarę postępu choroby od choroby przewlekłej, poprzez marskość wątroby do raka wątrobowokomórkowego.
Zespół przeprowadził więc systematyczną metaanalizę wyników sekwencjonowania 16S (z publicznych baz danych) z próbek kału pobranych od pacjentów zakażonych HBV na wszystkich etapach choroby wątroby. Sygnatury ostatecznie zidentyfikowanej mikrobioty zostały następnie zwalidowane w niezależnych kohortach (23 pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B, 20 pacjentów z marskością wątroby, 22 pacjentów z rakiem wątrobowokomórkowym i 15 osób z grupy kontrolnej).
Sygnatury mikrobioty zależne od progresji
Badacze zidentyfikowali 13 rodzajów bakterii, które różniły się na każdym etapie choroby wątroby, spójne między publicznymi zbiorami danych i kohortami walidacyjnymi. Podczas gdy rodzaje Monoglobus i Colidextribacter były bardziej obecne w zdrowych grupach kontrolnych, gatunki należące do rodziny Lachnospiraceae były szczególnie zwiększone w przewlekłym zapaleniu wątroby typu B, podczas gdy Bilophia były zmniejszone. Rodzaje Prevotella i Oscillibacter były zmniejszone w marskości wątroby, Coprococcus i Faecalibacterium w raku wątrobowokomórkowym. Zdaniem autorów, wyniki te wskazują na zmniejszenie liczby kluczowych taksonów mikrobioty jelitowej na każdym etapie choroby i coraz wyraźniejszą dysbiozę w miarę pogarszania się choroby.
Ich analizy potwierdzają wyniki poprzednich badań: Monoglobus, Colidextribacter i Bilophila były związane z ochroną przed zapaleniem i/lub uszkodzeniem wątroby, a Prevotella i Oscillibacter okazały się obniżone w ciężkim alkoholowym zapaleniu wątroby. Ponadto Coprococcus i Faecalibacterium produkują maślan, którego niedobór jest uważany za czynnik zmieniający przepuszczalność jelit i zwiększający translokację bakterii promujących raka.
Nowe nieinwazyjne biomarkery?
Zastosowanie tych 13 rodzajów bakterii ujawnia moc diagnostyczną pozwalającą na odróżnienie wszystkich stadiów choroby, z różną dokładnością (potwierdzoną na danych z baz danych i niezależnych kohort). Te sygnatury mikrobiologiczne mogłyby służyć jako biomarkery do nieinwazyjnego monitorowania WZW B, jak twierdzą badacze, ale mogłyby również przyczynić się do rozwoju terapii opartych na mikrobiocie jelitowej.
