Pacjenci dwubiegunowi (tak jak schizofrenicy) wykazują zwiększone stężenie przeciwciał przeciwko grzybom (Saccharomyces cerevisiae i Candida albicans), które naturalnie występują w przewodzie pokarmowym. Występowanie określonego białka we krwi wskazuje, że bakterie zwykle bytujące w jelitach zdołały się przemieścić. Ponadto stężenia przeciwciał przeciwko drożdżom Saccharomyces cervisiae u nieleczonych wcześniej pacjentów są wyższe, niż u leczonych lekami przeciwpsychotycznymi. Obserwacje te umacniają hipotezę o związku pomiędzy chorobą i stanem zapalnym²⁶.

Czy należy podążać drogą edukacji żywieniowej?

Tak, bez wątpienia, według opinii psychiatrów, którzy korzystają z diety w celu zmniejszenia stanu zapalnego i przywrócenia równowagi mikrobioty jelitowej²⁷. Rzeczywiście, zaobserwowano związek diety zachodniej (wysokie spożycie węglowodanów i tłuszczu) z zaburzeniem aktywności neuronalnej i stanami zapalnymi. Z kolei dieta śródziemnomorska stanowi przykład godny stosowania: może chronić przed zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi, a także przed depresją. To samo można powiedzieć o spożywaniu kwasów omega-3.

Objawia się to nietypowym smutkiem, utratą zainteresowania, niemożnością wykonywania codziennych czynności, zwiększonym zmęczeniem, a towarzyszy temu podwyższone stężenie kortyzolu²², czyli zakłócenie odpowiedzi na stres..

U zwierząt brak mikrobioty jelitowej (lub jej zaburzenie) jest powiązany z objawami depresyjnymi i zachwianiem równowagi neuroprzekaźników (serotoniny, dopaminy, GABA). Co więcej, cząsteczki wywołujące stan zapalny, wytwarzane przez bakterie jelitowe i występujące w nadmiarze we krwi, zdają się być bezpośrednio związane z rozwojem depresji²³. Choć przeprowadzono ich tylko kilka, badania z udziałem ludzi wydają się ujawniać sygnaturę bakteryjną: niedawno badacze odkryli na przykład, że niska liczebność pewnych rodzajów bakterii w jelitach (Coprococcus i Faecalibacterium) jest związana z poczuciem niskiej jakości życia u pacjentów chorujących na depresję.

Spokojne jelita, spokojna głowa

Podawanie niektórych psychobiotyków, takich jak Lactobacillus i Bifidobacteria (bakterie należące do typu Firmicutes, które występują w małej liczbie u osób chorych) może być korzystne i może być stosowane jako uzupełnienie stosowanego obecnie leczenia przeciwdepresyjnego i przeciwlękowego. Wstępne wyniki są zachęcające: długotrwałe stosowanie może złagodzić objawy depresyjne i trudności psychologiczne, nie powodując zdarzeń niepożądanych²⁴.

Zmień listę zakupów

Wydaje się, że przetworzone produkty o wysokiej zawar tości glukozy mogą zwiększać skłonności do depresji. U pacjentów z depresją prebiotyki (głównie galaktooligosacharydy znajdujące się w czerwonej fasoli, ciecierzycy i karczochach) mogą działać korzystnie poprzez stymulowanie wzrostu bifidobakterii²⁵. Wybór owoców, warzyw i ryb (bogatych w kwasy tłuszczowe omega-3) może przywrócić mikrobiotę, uregulować procesy prozapalne, a przez to korzystnie wpłynąć na nastrój. Kurkuma może obniżać stężenie kortyzolu w ślinie i zwiększać różnorodność bioty jelitowej, w efekcie wpływając pozytywnie na stan psychiczny i zachowanie.

Również w tym przypadku wśród licznych przyczyn takiego stanu rzeczy znajduje się dysbioza jelit! Prowadzi do zwiększenia przepuszczalności jelit i zakłócenia odpowiedzi na stres, jak również do zwiększenia aktywności zapalnej.

Wszystkie drogi prowadzą do mikrobioty¹⁵

Naukowcy są zgodni co do tego, że bakterie jelitowe odgrywają rolę w tym procesie. Jednak zgodnie z badaniami naukowymi na zwierzętach mikrobiota może zarówno wywoływać lęk, jak i działać przeciwlękowo¹⁶. Stosowanie antybiotyków, które zaburzają i wyniszczają biotę układu pokarmowego, może być powiązane z rozwojem zaburzeń lękowych albo na odwrót – zmniejszać poziom niepokoju u zwierząt.

Biota jest badana „na oślep”

W modelach zwierzęcych antybiotyki zdają się zmniejszać lęk w trakcie okresu leczenia. Niestety wczesne zaburzenie mikrobioty jelit podaniem antybiotyków może prowadzić do zmian behawioralnych, które będą się utrzymywać w wieku dorosłym^17,18. Niektóre szczepy probiotyczne mogą wykazywać również działanie przeciwlękowe. Przeszczep mikrobioty jelitowej może natomiast zmniejszyć poziom lęku¹⁹. Wszystkie te wyniki należy jednak jeszcze potwierdzić u ludzi.

Co jeść, żeby utrzymać „zen”?

Sfermentowane produkty spożywcze, takie jak sery, jogurty, kefir, kombucza czy sos sojowy są doskonałym źródłem probiotyków i prebiotyków. Działają jak leki przeciwzapalne wzmacniając integralność bariery jelitowej, poprawiając skład i działanie bakterii jelitowych oraz stymulując komórki odpornościowe w przewodzie pokarmowym. Probiotyki zmniejszają częstość występowania nasilenie objawów lękowych w modelach szczurzych. U ludzi obniżają stężenie kortyzolu w moczu²¹. U osób zdrowych, bez zaburzeń psychiatrycznych, spożycie sfermentowanego mleka prowadzi do zmian aktywności mózgu

Uzdrawianie - CIAŁA I UMYSŁU²⁰ 

^{Psychobiotyki to żywe mikroorganizmy (na przykład bakterie), które po ich spożyciu wywierają korzystny efekt na zdrowie pacjentów z zaburzeniami psychiatrycznymi, psychologicznymi lub neurologicznymi.}

^{W skrócie, są one probiotykami, które mogą mieć właściwości psychotropowe i regulować oś jelitowo-mózgową poprzez:}

Objawy pojawiają się na wczesnym etapie życia i obejmują deficyt komunikacji, zaburzenia komunikacji społecznej i zaburzenia behawioralne, a także zachowania powtarzalne. Na tle populacji ogólnej osoby dotknięte tym schorzeniem są bardziej podatne na zaburzenia ze strony układu pokarmowego (biegunka, ból brzucha, zaparcie), których nasilenie zdaje się być powiązane z objawami choroby.

Mikrobiologiczna „sygnatura”?

Biota dzieci autystycznych wydaje się być mniej zróżnicowana, niż mikrobiota innych dzieci: zawiera mniej bakterii uważanych za korzystne, takich jak Bifidobacterium, za to więcej innych rodzajów (Lactobacillus, Clostridium). Ponadto w jelitach dzieci autystycznych wydaje się znajdować więcej grzybów z rodzaju Candida (zwłaszcza z gatunku Candida albicans). Grzyb ten wytwarza amoniak i toksyny, które mogą wpływać na funkcjonowanie mózgu i nasilać zaburzenia wywołane bakteriami jelitowymi.

Szereg czynników ryzyka

U zwierząt wysokotłuszczowa dieta matki podczas ciąży może być powiązana z zachwianiem równowagi mikrobioty jelitowej – nazywanym „dysbiozą” – i rozwojem zaburzeń autystycznych u potomstwa. Dzieci urodzone poprzez cesarskie cięcie, które otrzymywały dużo antybiotyków, również wydają się być obarczone większym ryzykiem rozwoju tych zaburzeń. Dobra wiadomość jest taka, że karmienie piersią przez co najmniej sześć pierwszych miesięcy życia może zmniejszyć to w późniejszym wieku.

Mikrobiota: obiecująca metoda leczenia?

Badanych jest kilka dróg: na przykład probiotyki, które mogą łagodzić zaburzenia ze strony układu pokarmowego oraz objawy autyzmu, podobnie jak niektóre antybiotyki. Pomimo znaczącego ryzyka zakażenia, również przeszczep mikrobioty jelitowej¹⁰ może być przydatny w ograniczeniu zachowań autystycznych i powiązanych zaburzeń ze strony układu pokarmowego⁷ u dzieci i młodzieży. Bardzo interesująca jest też kwestia diety. Przyjmowanie suplementów zawierających kwasy omega-3 może korzystnie wpłynąć na zachowanie. Dieta pozbawiona glutenu lub białek mleka, a także wysokotłuszczowa dieta niskowęglowodanowa (nazywana dietą „ketogeniczną”) może zwiększać towarzyskość i zdolność komunikowania się oraz ograniczać zachowania stereotypowe.

Badania prowadzone nad osią jelitowo- mózgową powoli ujawniają procesy wykorzystywane przez bakterie jelitowe do komunikacji z mózgiem. Wiemy już, że wymiana między mózgiem a jelitami jest oparta o cztery główne ścieżki: neuronalną, hormonalną, immunologiczną i metaboliczną. Te dwa „narządy” komunikują się za pośrednictwem nerwu błędnego, który przebiega od czaszki do brzucha i odgrywa rolę w szeregu czynności życiowych, takich jak np. częstość akcji serca. Pacjenci, którzy przeszli zabieg ablacji nerwu błędnego, są jednocześnie mniej narażeni na powstawanie zaburzeń neurologicznych.

Oś jelita-mózg²: co to takiego?

Bakterie jelitowe komunikują się z mózgiem, wytwarzając cząsteczki chemiczne zwane „neuroprzekaźnikami” (serotonina, dopamina, GABA3). Te cząsteczki pochodzenia mikrobiologicznego nie oddziałują bezpośrednio na mózg, który jest odizolowany i chroniony przez błonę nazywaną barierą krew-mózg. Wygląda na to, że neuroprzekaźniki wytwarzane przez bakterie jelitowe oddziałują na komórki wyściełające ściany układu pokarmowego, które następnie przekazują przenoszoną przez nie wiadomość do ośrodkowego układu nerwowego poprzez znajdujące się w przewodzie pokarmowym neurony połączone z mózgiem. Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (short chain fatty acids, SCFA) są substancjami biologicznymi wytwarzanymi przez bakterie okrężnicy podczas procesu fermentacji błonnika pokarmowego⁴, a niektóre z nich wykazują korzystne i ochronne działanie. Odgrywają one istotną rolę w komunikacji między tymi dwoma narządami, oddziałując bezpośrednio na mózg.

Alternatywne szlaki

Inne możliwe ścieżki obejmują układ odpornościowy i krwiobieg. Dzięki SCFA bakterie jelitowe mogą stymulować niektóre białe krwinki odpowiedzialne za obronę naszego organizmu. Krwinki te wytwarzają następnie przekaźniki chemiczne (cytokiny), które mogą przenikać przez ścianę jelita, przejść do krwiobiegu i przekroczyć barierę krew-mózg. Mogą one oddziaływać na mózg, głównie na obszary biorące udział w regulowaniu odpowiedzi na stres. Mózg oddziałuje na jelita poprzez modulowanie wydzielania, perystaltyki i przepływu krwi, wpływając tym samym na przepuszczalność jelit⁵ .

Czy istnieje związek między mikrobiotą a pracą mózgu?

Wszystkie badania prowadzone na zwierzętach wykazują, że bakterie jelitowe wpływają na rozwój mózgu przez całe życie: powstawanie nowych neuronów, rozwój nowych połączeń neuronalnych⁶, wpływ na szybkość przewodzenia sygnałów elektrycznych przesyłanych przez neurony, pamięć, interakcje społeczne, regulacja wydzielania hormonu stresu (kortyzolu)... Bez bakterii nasz mózg byłby pod presją i bardziej podatny na czynniki zakaźne czy toksyczne cząsteczki⁷.

Polecane przez naszą społeczność

Czy możemy mieć nadzieję, że kiedyś możliwe będzie leczenie chorób metabolicznych poprzez wpływ na mikrobiotę jelitową?

W XXI wieku odkryto nowy narząd: mikrobiotę jelitową. Dlatego właśnie probiotyki, które wpływają na naszą florę, dają nam dużą nadzieję. Jest jednak zbyt wcześnie, aby rozważać podawanie probiotyków w kategorii niezależnej metody leczenia – mogą one w pewnym zakresie wpływać korzystnie na choroby metaboliczne. Najpierw jednak trzeba wyodrębnić grupy pacjentów ze zdefiniowanymi cechami charakterystycznymi (biologicznymi i społeczno-ekonomicznymi). Następnie trzeba zidentyfikować określone bakterie, mogące pełnić funkcję biomarkerów diagnostycznych. Na koniec należy przeprowadzić zakrojone na szeroką skalę badania kliniczne o sprecyzowanych celach (na przykład dotyczących obniżania glikemii). Pewne bakterie brane są pod uwagę, jednak na tę chwilę żadna nie okazała się wystarczająco skuteczna; w szczególności żadna z nich nie wykazała skuteczności w obniżaniu masy ciała. Przy obecnym stanie wiedzy możemy oczekiwać, że za jakieś 10 lat na rynku pojawią się probiotyki zapobiegające cukrzycy.

Jakie przeszkody należy pokonać, aby zarządzać mikrobiotą „à la carte”?

Dzięki postępom nauki takim jak opracowanie skutecznych algorytmów, które umożliwiają analizowanie olbrzymich ilości danych, wyeliminowa no bariery technologiczne. Ograniczenia leżą gdzie indziej: z jednej strony w możliwości wyhodowania i rozmnożenia identycznych szczepów bakterii (żywego produktu o ograniczonym okresie przydatności) po zidentyfikowaniu ich jako potencjalnie skutecznych, a z drugiej strony istotną rolę odgrywają aspekty regulacyjne, ponieważ są to organizmy, które mogą potencjalnie rozprzestrzenić się i wywołać epidemię. Niektóre bakterie mogą być nieszkodliwe w perspektywie długoterminowej, inne niedawno zidentyfikowane wymagają dalszej oceny. W każdym razie indywidualna różnorodność niekoniecznie stanowi ograniczenie: leczenie choćby 1% otyłych pacjentów byłoby już wielkim sukcesem.

Jakie obszary dotyczące mikrobioty pozostały do zbadania?

Probiotyki jako preparaty zwiększające skuteczność leczenia. W 2017 roku nasz w ramach badań na myszach wykazał, że mikrobiota zwiększa aktywność GLP-1, hormonu jelitowego, który stanowi arsenał leczenia w cukrzycy typu 2, na który niektórzy pacjenci są oporni. Inne możliwości mogą być związane z błonnikiem pokarmowym i polifenolami (znajdującymi się w winogronach i granatach), dwoma elementami, które pozytywnie modulują mikrobiotę, bądź podawanie ich wraz ze składnikami mineralnymi albo innymi substancjami czynnymi jako tak zwane kobiotyki. Ostatni obszar to próba uzyskania synergizmu działania poprzez zastosowanie synbiotyków (połączenia probiotyków i prebiotyków).

Są to interesujące strategie, które mogą poprawić tolerancję i skuteczność leczenia.

Przeszczep mikrobioty jelitowej brzmi jak innowacyjne rozwiązanie w świecie biotechnologii. Było ono jednak wykorzystywane 1700 lat temu w Chinach, kiedy to biegunkę leczono pijąc roztwór ze sfermentowanego kału zwany „żółtą zupą”. W średniowieczu Beduini chronili się przed dyzenterią (zakażeniem bakteryjnym powodującym ciężką biegunkę) poprzez spożywanie kału swoich wielbłądów. Pierwsze nowożytne przeszczepy flory jelitowej przeprowadzano w latach 50-tych XX wieku, aby zwalczać zakażenie bakteriami Clostridium difficile, które namnażają się we florze jelitowej w przypadku zaburzeń równowagi mikrobioty. Dopiero po roku 2000 przeszczep mikrobioty jelitowej został wzięty pod uwagę w leczeniu chorób metabolicznych i testowany u gryzoni.

Pierwsze kroki zakończone sukcesem

Badania z udziałem ludzi jednak dopiero się rozpoczęły. Pierwsze badanie przeprowadzono w 2012 r. z udziałem duńskich pacjentów: połowie z nich przeszczepiono kał od zdrowych dawców, a pozostałym ich własny (grupa przyjmująca placebo). Kał dawców został dokładnie przebadany, aby wykluczyć jakiekolwiek ryzyko zakażenia wirusami, pasożytami albo szkodliwymi bakteriami. Następnie przez 30 minut przeprowadzano przeszczep przez rurkę wprowadzoną przez nos pacjenta do jelita cienkiego. Sześć tygodni później u osób, którym przeszczepiono kał od zdrowych dawców, wykazano zwiększoną wrażliwość na insulinę i większą liczbę bakterii wytwarzających kwas masłowy korzystny dla metabolizmu. Pierwszą próbę można więc uznać za zakończoną sukcesem.

Wymagający udoskonalenia modus operandi

Wciąż wiele trzeba zrobić w dziedzinie przeszczepów mikrobioty jelitowej; istnieje również wiele wyzwań: wywiad medyczny oraz mikrobioty dawców muszą być bez zarzutu, aby uniknąć przekazania chorób, a szczepy muszą zostać wybrane w odpowiedni sposób i we właściwej ilości. Inne kwestie: w jaki sposób flora dawcy zostanie przyjęta przez florę osoby przyjmującej przeszczep? Czy jedno podanie będzie wystarczające, aby zapewnić długoterminową kolonizację? Istnieje również znaczne ograniczenie psychologiczne: silna niechęć części pacjentów pacjentów do tej wciąż mało znanej metody leczenia. Chyba że przeszczep mikrobioty jelitowej stanie się powszechną praktyką, biorąc pod uwagę spektrum jej potencjalnych zastosowań: stwardnienie rozsiane, chorobę Parkinsona czy zespół chronicznego zmęczenia.

Stłuszczenie wątroby, niebędące bynajmniej specjalnością kuchni francuskiej (foie gras w języku francuskim), zwiększa liczbę przypadków zapalenia wątroby na świecie. Badania naukowe coraz częściej skupiają się na probiotykach w kontekście tych nowych epidemii. Wyniki tych badań wydają się być obiecujące

Liczba przypadków wirusowego, alkoholowego, a obecnie coraz częściej stłuszczeniowego zapalenia wątroby rośnie z powodu otyłości i cukrzycy typu 2. Nadmiar tłuszczu gromadzi się w tkankach wątroby, najpierw powodując niealkoholowe stłuszczenie wątroby (NAFLD¹⁰), które następnie może przerodzić się w niealkoholowe stłuszczeniowe zapalenie wątroby (NASH¹¹), zwiastujące nieodwracalną marskość wątroby. Tak jak w przypadku otyłości i cukrzycy typu 2, główną rolę odgrywa tu mikrobiota jelitowa. Jest więc nadzieja na niwelowanie niekorzystnego wpływu nadmiaru tłuszczu poprzez stosowanie probiotyków; od około 10 lat prowadzone są nad tym badania naukowe

Od zwierząt do ludzi

Pierwsze badania na modelach zwierzęcych potwierdziły korzystny wpływ stosowania probiotyków i prebiotyków, a nawet synbiotyków (połączenia obydwu). Na przykład dodanie fruktooligosacharydów do probiotyków prowadzi do redukcji stanu zapalnego i zmniejszenia liczby cząsteczek tłuszczu w wątrobie, jak również do zmniejszenia masy ciała i ilości tłuszczu oraz poprawienia wrażliwości na insulinę u niektórych pacjentów. Te korzystne wyniki zostały poparte wynikami badań pacjentów z Hongkongu, przyjmujących przez sześć miesięcy bakterie lactobacilli i bifidobacteria, u których doszło do zmniejszenia zawartości tłuszczu w wątrobie. U pacjentów w Iranie zaobserwowano zmniejszenie sztywności wątroby – oznakę poprawy stanu wątroby – po przyjmowaniu synbiotyków przez 28 tygodni.

Przekonujące badanie

Wykonano kolejny krok naprzód, jeśli chodzi o zastosowanie probiotyków jako metody leczenia – przeprowadzono badanie kliniczne z udziałem kilkudziesięciu ukraińskich pacjentów z niealkoholowym stłuszczeniem wątroby. Codzienne podawanie probiotyku zawierającego 14 żywych szczepów przez siedem tygodni spowodowało wyraźne zmniejszenie ilości tłuszczu w wątrobie, obniżenie stężenia markerów zapalnych i enzymów wskazujących na chorobę wątroby. Efekty te trzeba jeszcze potwierdzić w badaniach z udziałem większej liczby pacjentów w perspektywie długoterminowej. Stosowanie probiotyków wydaje się być jednak bardzo obiecująca metodą walki z nadmiarem tłuszczu, który niekorzystnie wpływa na wątrobę.

Pokaż mi, co jesz codziennie, a powiem Ci, jak wygląda Twoja mikrobiota – nasza dieta ma ogromny wpływ na naszą florę jelitową, a badacze określili standardowe profile mikrobiot jelitowych. Lubisz słodkości? Jest duża szansa, że Twoja flora zawiera dużą liczbę bakterii Prevotella, które poprawiają kontrolę glikemii. Lubisz białka zwierzęce i tłuszcze nasycone? Prawdopodobnie przeważają u Ciebie bakterie Bacteroides, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na nowotwór okrężnicy. Wolisz ryż brązowy od białego? W Twojej mikrobiocie występuje zapewne mniejsza liczba enterobakterii prozapalnych. Czy nasz metabolizm będzie więc prawidłowy, jeżeli zaczniemy kontrolować swoją florę jelitową poprzez to, co jemy?

Nieprzewidywalność diet

Niestety nie, ponieważ nie reagujemy tak samo na korzystny wpływ zbilansowanej diety. Jest to wina naszych mikrobiot jelitowych – nigdy nie są takie same we wszystkich aspektach, nawet u bliźniąt. Dlatego też nie można precyzyjnie przewidzieć wpływu zmian wprowadzanych do naszej diety na bakterie jelitowe. Flora naturalnie zawierająca dużą liczbę bakterii Lactobacillus wchłonie więcej probiotyków po dwóch tygodniach spożywania sfermentowanego mleka. Analogicznie mikrobiota bogata w bakterie Prevotella po trzech dniach włączenia do diety chleba z mąki jęczmiennej (bogatego w błonnik) pomaga lepiej kontrolować glikemię w porównaniu z mikrobiotami o mniejszej liczbie bakterii tego gatunku. Biorąc pod uwagę te indywidualne różnice, dieta uboga w FODMAP⁸ może być bardziej albo mniej skuteczna w redukowaniu wzdęć i bólu brzucha w zależności od początkowego składu flory jelitowej.

Niektóre rodzaje flory są bardziej odporne niż inne

Spożywanie większej ilości błonnika wpłynie korzystnie na liczbę bifidobakterii, jeżeli już wcześniej spożywaliśmy go regularnie. Niektóre mikrobioty mogą być bardziej oporne na zmianę diety; oporność taka może okazać się niekorzystna w kontekście regulacji mikrobioty poprzez sposób odżywiania. Korzystanie z algorytmów integrujących wszystkie te powiązane dane stanowi jeden z kierunków badań dotyczących modelowania naszej flory dietą. Obecnie, zanim badaczom uda się zintegrować wszystkie te parametry na poziomie pojedynczych osób (nawyki żywieniowe, skład i oporność flory jelitowej), spersonalizowane modelowanie mikrobioty dietą wciąż pozostaje wyzwaniem.

Hiperglikemia, hiperlipidemia i nadciśnienie to skutki diety bogatej w tłuszcze, stanowiące zaledwie wierzchołek góry lodowej. Badacze dokładnie określili główną rolę mikrobioty jelitowej w tych zaburzeniach metabolicznych. Podzielili również tłuszcze na dobre i złe.

To samo obserwuje się w laboratorium u myszy, którym podaje się pokarm bogaty w tłuszcze, tak jak w przypadku pacjentów z zespołem metabolicznym: ich flora jelitowa nie przypomina flory występującej u zdrowych osobników. Zbyt dużo tłuszczu w codziennej diecie zmniejsza liczbę Akkermansia muciniphila, korzystnych bakterii, które poprawiają glikemię i wrażliwość na insulinę oraz chronią przed odkładaniem się blaszek tłuszczowych w naczyniach (miażdżycą). Tak jak wskazuje nazwa, bakteria ta wytwarza również substancję zwaną mucyną, która wzmacnia ochronną wydzielinę bariery jelitowej. Innym skutkiem ubocznym nadmiaru tłuszczu w diecie jest zmniejszona liczba „dobrych” bakterii lactobacilli i bifidobacteria, które ograniczają stan zapalny i tworzenie się tkanki tłuszczowej

Nie wszystkie tłuszcze są takie same

O których tłuszczach jednak mowa? Jak zalecają kierowane do społeczeństwa komunikaty dotyczące zdrowia, należy unikać nasyconych kwasów tłuszczowych, takich jak w oleju palmowym, które wiążą się ze zmniejszoną różnorodnością bakterii i zwiększaniem masy ciała. Z kolei uważa się, że kwas oleinowy zawarty w oliwie z oliwek, jednonienasycony kwas tłuszczowy z rodziny omega-9, pomaga przywracać różnorodność flory bakteryjnej i zmniejszać masę ciała, przynajmniej u myszy. Należy również spożywać wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, takie jak oleje z ryb, które stwarzają korzystne warunki dla bakterii Akkermansia muciniphila, lactobacilli i bifidobacteria. Co więcej, należy częściej spożywać pokarmy zawierające kwasy omega-3, niż te zawierające omega-6, które są również niezbędne dla funkcjonowania organizmu, choć należy spożywać je z umiarem, gdyż powodują stan zapalny i ograniczają liczbę bifidobakterii.

“Po pierwsze – włącz do diety błonnik”

Ani dobry, ani zły tłuszcz nie załatwi wszystkiego – kolejna ważna dla metabolizmu kategoria to błonnik. Ten nieulegający strawieniu cukier znajduje się w zbożach, bulwach, orzechach, nasionach, owocach i warzywach. Gdy nie spożywamy błonnika, który fermentując powoduje wytwarzanie energii w postaci SCFA, bakterie zaczynają żywić się ochronną błoną śluzową wyściełającą komórki jelita, narażając je na inwazję bakterii. Błonnik umożliwia również lepszą kontrolę glikemii, prawdopodobnie poprzez obecność Prevotella w naszych jelitach. Wniosek: dla dobra swojej mikrobioty nie przesadzaj z ilością tłuszczów w diecie, spożywaj dobre tłuszcze i nie zapominaj o błonniku.