Już wcześniej było wiadomo, że wielcy sportowcy mają mikrobiotę inną niż osoby prowadzące siedzący tryb życia i że intensywna aktywność fizyczna znacznie modyfikuje mikrobiotę jelitową.

Jaki jednak wpływ na zdrowie ma umiarkowana aktywność fizyczna? I czy ten wpływ jest taki sam u osób szczupłych i tych z nadwagą?

Kilkuset ochotników

Aby odpowiedzieć na te pytania, kanadyjscy badacze we współpracy z europejskimi instytutami badawczymi dokonali rekrutacji 350 mężczyzn i kobiet w wieku od 38 do 65 lat, a następnie podzielili ich na dwie grupy: pierwsza była złożona z ochotników o normalnej masie ciała (BMI (sidenote: BMI Wskaźnik masy ciała ocenia tuszę jednostki na podstawie oceny masy tłuszczowej ciała obliczanej jako stosunek między wagą (kg) a kwadratem wzrostu (m2). https://www.nhlbi.nih.gov/health/educational/lose_wt/BMI/bmicalc.htm https://www.euro.who.int/en/health-topics/disease-prevention/nutrition/a-healthy-lifestyle/body-mass-index-bmi ) między 18,5 a 25), a druga – tylko z osób z nadwagą (BMI między 25 a 30, a więc nie otyłych).

Naukowcy zapytali uczestników o praktykowane przez nich na co dzień rodzaje aktywności fizycznej: raczej lekka (marsz, zmywanie naczyń, gotowanie itp.), umiarkowana (szybki marsz, praca w ogrodzie, jazda na rowerze, gra w badmintona itp.) czy intensywna (ciężka praca fizyczna, biegi, ćwiczenia na siłowni, koszykówka, piłka nożna itp.).

W przypadku każdego uczestnika zanotowano też liczbę godzin poświęcanych na te czynności (mniej niż 2,5 godziny, od 2,5 do 8 godzin i powyżej 8 godzin).

Następnie badacze pobrali próbki stolca wszystkich uczestników w celu analizy ich mikrobioty jelitowej.

Korzyści zdrowotne odnoszą wszyscy... ale są ona bardziej kompletne u osób szczupłych

Wyniki wykazały przede wszystkim, że poprawa różnorodności i bogactwa mikrobioty ma większy związek z liczbą godzin przeznaczanych na aktywność fizyczną niż z jej intensywnością. Niezależnie od tego, czy uczestnik miał nadliczbowe kilogramy, czy nie, wystarczyło 2,5 godziny aktywności fizycznej w tygodniu, żeby jelita korzystnie to odczuły.

Natomiast tylko u ochotników o normalnej masie ciała (BMI <25) były widoczne zmiany składu bakteryjnego. W ich przypadku im dłuższy był czas poświęcany na aktywność fizyczną, tym bogatsza była ich mikrobiota w:

• Actinobacteria – grupę bakterii znaną z licznych korzyści dla zdrowia kardiometabolicznego: obniżania poziomu cholesterolu, wytwarzania octanu (krótkołańcuchowy kwas tłuszczowy (sidenote: Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe są źródłem energii (paliwa) dla komórek organizmu, współdziałają z układem odpornościowym i biorą udział w komunikacji między jelitami a mózgiem. Silva YP, Bernardi A, Frozza RL. The Role of Short-Chain Fatty Acids From Gut Microbiota in Gut-Brain Communication. Front Endocrinol (Lausanne). 2020;11:25. ) ) oraz trawienia wielocukrów, takich jak skrobia oporna, i innych;
• Collinsella – należące do rodzaju Actinobacteria bakterie chroniące przepuszczalność jelit i wytwarzające maślan, inny krótkołańcuchowy kwas tłuszczowy o właściwościach przeciwzapalnych.

Płeć też się liczy

U osób szczupłych i u kobiet z nadwagą zaobserwowano ponadto, że im większa siła chwytu (siła w rękach), tym więcej ich mikrobiota zawiera Faecalibacterium prausnitzii, – bakterii znanych z właściwości przeciwzapalnych i przeciwdziałania dysbiozie (sidenote: Dysbioza Dysbioza nie jest zjawiskiem jednorodnym; przybiera różne formy zależne od stanu zdrowia danej osoby. Zazwyczaj definiuje się ją jako zaburzenie składu i funkcjonowania mikrobioty spowodowane przez zestaw czynników środowiskowych i osobniczych zakłócających ekosystem mikroorganizmów. Levy M, Kolodziejczyk AA, Thaiss CA, et al. Dysbiosis and the immune system. Nat Rev Immunol. 2017;17(4):219-232. ) .

BMI i płeć mają zatem znaczenie dla wpływu aktywności fizycznej na mikrobiotę. To kolejny wielki krok w kierunku zrozumienia funkcjonowania osi mięśnie-jelita!

Anoreksja to zaburzenia odżywiania, które dotykają 1% populacji, z czego 95% stanowią kobiety. Charakteryzuje ją zniekształcony obraz własnego ciała i obsesyjne dążenie do utraty wagi, co prowadzi do dobrowolnego, drastycznego ograniczenia przyjmowanego pożywienia.

Skutkuje to wychudzeniem i komplikacjami zdrowotnymi, które czasem mogą prowadzić do śmierci. Przyczyny anoreksji nie są jasne, a leczenie jest skomplikowane – uważa się, że w mniej niż połowie przypadków prowadzi ono do remisji choroby. Już wcześniejsze badania z udziałem niewielkiej liczby pacjentów wskazywały na brak równowagi w mikrobiocie jelitowej (dysbiozę) związany z tym zaburzeniem. Czy jest możliwe, że dysbioza ta sprzyja rozwojowi choroby?

Silnie zachwiana mikrobiota jelitowa u kobiet cierpiących na anoreksję

Badacze przeanalizowali próbki kału i krwi 77 kobiet dotkniętych anoreksją oraz 70 kobiet w tym samym wieku cieszących się dobrym zdrowiem. Mogli dzięki temu porównać skład mikrobioty jelitowej oraz metabolitów (sidenote: Metabolity Małe molekuły wytwarzane w wyniku metabolizmu komórkowego lub metabolizmu bakterii. Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe to na przykład metabolity wydzielane przez mikroflorę jelitową podczas fermentacji niestrawnych cukrów złożonych (błonnik itd.). Silva YP, Bernardi A, Frozza RL. The Role of Short-Chain Fatty Acids From Gut Microbiota in Gut-Brain Communication. Front Endocrinol (Lausanne). 2020;11:25.  Lamichhane S, Sen P, Dickens AM, et al An overview of metabolomics data analysis: current tools and future perspectives. Comprehensive analytical chemistry. 2018 ; 82: 387-413 ) we krwi. Znaleziono różnice. Przykładowo mikrobiota jelitowa kobiet cierpiących na anoreksję zawierała mniej uważanych za korzystne dla zdrowia bakterii Roseburia. Co więcej, im większą wykazano obecność gatunku bakterii Clostridium, tym poważniejsze były objawy anoreksji, co wskazuje na rolę tych gatunków w regulowaniu zachowań żywieniowych.

Mikrobiota jelitowa przyczynia się do występowania zaburzeń odżywiania

Następnie te próbki kału kobiet dotkniętych anoreksją badacze przeszczepili wolnym od drobnoustrojów myszom (myszom germ-free (sidenote: Ksenicznych myszach Myszy wolne od zarazków, hodowane w sterylnym środowisku. ) ). Po 3 tygodniach od zmniejszenia spożycia pokarmu o 30% (aby naśladować zachowania żywieniowe pacjentów cierpiących na anoreksję) myszy, które otrzymały próbki kału kobiet dotkniętych chorobą, straciły więcej na wadze oraz potrzebowały więcej czasu, by wrócić do normalnej wagi niż myszy z grupy kontrolnej. Wykonana następnie analiza funkcjonalna bakterii obecnych w kale myszy potwierdziła rolę mikrobioty jelitowej w kontrolowaniu zachowań żywieniowych.

Polecane przez naszą społeczność

Myszy-astronauci, choć nie są tak obecne w mediach, jak onegdaj pies Łajka, biorą udział w wielkim programie badawczym NASA dążącym do ustalenia oceny wpływu mikrograwitacji na homeostazę kości.

Program ma na celu znalezienie sposobów na złagodzenie skutków długich podróży kosmicznych. Loty kosmiczne wiążą się z zaburzeniami w tworzeniu kości i ich zwiększoną resorpcją.

Ostatnie badania wykazały związek między zmianami w mikrobiocie jelitowej a chorobami kości, takimi jak osteoporoza, ze względu na ich wpływ na układ odpornościowy, gospodarkę hormonalną, niedobory witamin i składników odżywczych, a także przemianę materii za pośrednictwem krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (SCFA). Aby lepiej zrozumieć mechanizmy związane ze zdrowiem kości, w ramach misji Rodent Research 5 oceniono wpływ mikrograwitacji na mikrobiotę jelit oraz jamy ustnej 20 samic myszy, które przebywały 4,5 (10 gryzoni) lub 9 tygodni (10 gryzoni) w Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Odpowiada to kilkuletniemu pobytowi w kosmosie Neila Armstronga, ponieważ średnia długość życia człowieka jest 30 do 40 razy dłuższa niż tych małych gryzoni.

Skutki długiej podróży kosmicznej

Po upływie 4,5 tygodnia w kosmosie różnorodność mikrobioty gryzoni zasadniczo pozostała porównywalna do tej należącej do 20 gryzoni z grupy kontrolnej, które przebywały w identycznych warunkach na Ziemi (jedyną różnicą był brak mikrograwitacji). Jednak kiedy pobyt w ISS był wydłużony (9 tygodni), różnorodność mikrobioty jelitowej wzmożyła się, liczebność względna bakterii typu Firmicutes wzrosła, a bakterii rodzaju Bacteroidetes zmalała. Długi pobyt w przestrzeni kosmicznej w szczególności doprowadził do wzbogacenia mikrobioty w Lactobacillus murinus (bakterie typu Firmicutes) oraz w Dorea sp. w porównaniu z pobytem wynoszącym 4,5 tygodnia. 
Co więcej, u gryzoni, które spędziły w kosmosie 9 tygodni (w porównaniu z tymi, które pozostały na Ziemi), zaobserwowano pobudzenie szlaków metabolicznych związanych z produkcją kwasu mlekowego, jabłkowego i masłowego, a także glutationu oraz takich aminokwasów, jak leucyna i izoleucyna.

Związki z gęstością kości

Metabolity te nie pozostają jednak bez związku z mineralną gęstością kości gryzoni. Na przykład glutation sprzyja przeżyciu prekursorów osteoblastów, a więc i odbudowie kości, a leucyna i izoleucyna, 2 aminokwasy rozgałęzione, są aktywnie wchłaniane do osteoblastów w procesie tworzenia tkanki chrzęstnej (chrodogenezie). 
Stąd już dzieli nas tylko krok od wniosku, że w warunkach mikrograwitacji i przy degradacji kości mikrobiota oraz organizm myszy starają się skompensować utratę gęstości kości. Naukowcy jednak powstrzymują się od wykonania tego kroku, dopóki nie zostaną przeprowadzone badania mechanistyczne, które rzeczywiście potwierdzą te hipotezy. Korzyści jednak mogą być znaczące: znalezienie potencjalnych sposobów leczenia, na przykład za pomocą bakterii probiotycznych sprzyjających zachowaniu zdrowych kości, które mogłyby pomóc astronautom w zachowaniu dobrego zdrowia w przestrzeni kosmicznej… a także zwykłym Ziemianom cierpiącym na osteopenię czy osteoporozę.

Bakteryjne zapalenie pochwy (BV) jest bardzo powszechną infekcją. Choroba ta, często wykazująca niewiele objawów, może mieć poważne konsekwencje, zwiększając ryzyko infekcji przenoszonych drogą płciową (w tym HIV) i powikłań w czasie ciąży (przedwczesny poród i późne poronienie). Brak jest leczenia o długoterminowej skuteczności, a BV nawraca nawet u 50% kobiet w ciągu 6-12 miesięcy po leczeniu.

Bakterie gnieżdżące się pod napletkiem

Czy niektórzy mężczyźni odgrywają rolę, poprzez swoją mikrobiotę penisa, w rozwoju BV u swojej partnerki? Liczne badania potwierdzają tę hipotezę, w tym te wykazujące niższą częstotliwość występowania BV (–40%) u kobiet uprawiających seks z obrzezanymi mężczyznami* (sidenote: Gray, R. H., Kigozi, G., Serwadda, et al. The effects of male circumcision on female partners’ genital tract symptoms and vaginal infections in a randomized trial in Rakai, Uganda. Am J Obstet Gynecol. 2009 Jan;200(1):42.e1-7. ) . Ponieważ skóra pokryta napletkiem jest szczególnie bogata w bakterie związane z bakteryjnym zapaleniem pochwy, niektórzy naukowcy uważają, że obrzezanie jest czynnikiem zapobiegawczym.

Te same gatunki występują w mikrobiocie penisa i pochwy

Zespół naukowców obserwował 168 par heteroseksualnych, w przypadku których partnerka nie miała infekcji na początku badania. Po roku obserwacji u prawie jednej na trzy kobiety rozwinęło się bakteryjne zapalenie pochwy. Według analiz występowanie BV wydawało się być bezpośrednio związane ze składem mikrobioty penisa. Autorzy zidentyfikowali siedem gatunków bakterii, których obecność dokładnie zwiastowała wystąpienie bakteryjnego zapalenia pochwy. Kilka z tych gatunków znaleziono również w mikrobiocie pochwy zakażonych kobiet.

Leczyć mężczyzn, by chronić kobiety?

Wyniki te doprowadziły naukowców do wysunięcia dwóch hipotez: albo bakterie z mikrobioty penisa są przenoszone bezpośrednio podczas stosunku płciowego, albo zakłócają florę pochwy i powodują infekcję w dłuższej perspektywie czasu. W obu scenariuszach naukowcy zalecają włączenie partnerów płci męskiej do leczenia zakażonych kobiet i sugerują ocenę leczenia, które poprzez modyfikację mikrobioty penisa zapobiegałoby występowaniu lub nawrotom bakteryjnego zapalenia pochwy.

Polecane przez naszą społeczność

Jadłowstręt psychiczny dotyka 1 % populacji. 95 % tej liczby to kobiety. Leczenie tej ciężkiej choroby charakteryzującej się wysoką zapadalnością i śmiertelnością prowadzi do remisji w mniej niż połowie przypadków. Przyczyny jadłowstrętu psychicznego wciąż są nieznane, ale prawdopodobnie obejmują czynniki genetyczne i środowiskowe. Wpływając na regulację apetytu, zachowania i emocji poprzez oś jelita-mózg, mikrobiota jelitowa i jej metabolity mogą grać jakąś rolę w powstawaniu tej choroby. Badania przeprowadzone na małych grupach uczestniczek pozwoliły już stwierdzić dysbiozę jelitową u dotkniętych nią pacjentek.

U kobiet cierpiących na anoreksję mikrobiota jelitowa jest głęboko zaburzona

Zespół naukowców z Uniwersytetu Kopenhaskiego w Danii porównał sekwencjonowanie genomowe próbek stolca (shotgun) i profilowanie metabolomu surowicy 77 kobiet dotkniętych jadłowstrętem psychicznym z 70 zdrowymi kobietami w tym samym wieku. Badacze stwierdzili, że skład mikrobioty jelitowej kobiet cierpiących na jadłowstręt jest inny niż u zdrowych kobiet. Mniej było zwłaszcza gatunków Roseburia intestinalis i R. inulinivorans – korzystnych dla zdrowia bakterii uczestniczących w trawieniu wielocukrów roślinnych.

Ponadto gatunki Clostridium były dodatnio skorelowane z zaburzeniami odżywiania i zdrowia psychicznego, co sugeruje, że grają one rolę w regulacji zachowania związanego z odżywianiem i objawów neuropsychiatrycznych. Mikrobiota jelitowa tych pacjentek była też zróżnicowana i bogatsza w wirusy, zwłaszcza fagi Lactococcus.
Metabolom surowicy pacjentek dotkniętych jadłowstrętem psychicznym również wykazywał znaczne różnice w stosunku do zdrowych kobiet. Badacze zauważyli wzrost ilości kilku kwasów żółciowych, w tym kwasu indolo-3-propionowego – metabolitu związanego z wydzielaniem podobnego do glukagonu peptydu 1 pobudzającego uczucie sytości i spowalniającego opróżnianie żołądka. Przeprowadzone przez naukowców analizy związków przyczynowo-skutkowych sugerują, że metabolity bakteryjne są nośnikami niektórych konsekwencji dysbiozy jelitowej dla zaburzeń odżywiania.

Mniejszy wzrost masy ciała i zaburzenie metabolizmu energetycznego u myszy

Następnie badacze przeszczepili myszom germ-free (sidenote: Ksenicznych myszach Myszy wolne od zarazków, hodowane w sterylnym środowisku. ) na diecie niskokalorycznej próbki stolca kobiet dotkniętych jadłowstrętem psychicznym lub pobrane od zdrowych kobiet (myszy kontrolne). Po 3 tygodniach podawania porcji pożywienia zmniejszonych o 30 % (w celu naśladowania związanego z odżywianiem zachowania pacjentek cierpiących na anoreksję) myszy, którym podano próbki stolca kobiet cierpiących na anoreksję, wykazały większą początkową utratę masy ciała i wolniej przybierały na wadze niż myszy kontrolne. Z drugiej strony, zaobserwowano nadekspresję genów tłumiących apetyt w podwzgórzu oraz nadekspresję genów związanych z termogenezą w tkance tłuszczowej u myszy, którym podano stolec pacjentek chorych na anoreksję.

Promieniowanie kosmiczne, zaburzenia snu, zmniejszenie gęstości kości: podróże kosmiczne to nie zabawa. A jeżeli po lądowaniu na Marsie chcemy obudzić się rześcy i pełni energii, musimy się dowiedzieć, jak kosmos działa na organizm, żeby móc to działanie ograniczyć. Na tym polega idea realizowanego przez NASA programu Rodent Research 5 obejmującego badanie zmian struktury szkieletu gryzoni wysłanych na kilka tygodni na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS). Pierwsze wyniki zaskakują: mikrobiota układu trawiennego adaptuje się do mikrograwitacji, a jej modyfikacje są nawet w stanie ograniczyć utratę masy kostnej.

Mikrobiota pod wpływem kosmosu

Myszy, które 9 tygodni swojego krótkiego życia spędziły w ISS (co odpowiada kilku latom życia astronauty) wracają na Ziemię z mikrobiotą bardziej zróżnicowaną i o zmienionym składzie. Niektóre gatunki bakteryjne, zwłaszcza Lactobacillus murinus et Dorea sp. występują w niej obficiej. Wygląda nawet na to, że są one w stanie wytwarzać cząsteczki znane z tego, że sprzyjają regeneracji kości.

^{Źródła (sidenote: Johnston CB, Dagar M. Osteoporosis in Older Adults. Med Clin North Am. 2020 Sep;104(5):873-884 )}

Błędny jest bowiem pogląd, że kiedy kończymy rosnąć i stajemy się dorośli, kości stają się martwą tkanką. Wręcz przeciwnie – tkanka kostna ulega ciągłym przemianom polegającym na nieustannym, zrównoważonym procesie destrukcji i rekonstrukcji. Równowaga ta może zostać zaburzona w przypadku choroby (na przykład osteoporozy) lub podróży kosmicznej, ponieważ brak grawitacji zaburza ten proces. Wydaje się, że bakterie Lactobacillus murinus et en Dorea sp. stają się aktywniejsze, gdy ich gospodarz (mysz) znajduje się w stanie nieważkości w kosmosie, i wytwarzają cząsteczki sprzyjające regeneracji kości. Nawiasem mówiąc, niektóre z tych związków występują we krwi gryzoni w większej ilości.

Co to znaczy dla astronautów... i osteoporozy

Innymi słowy, wszystko przebiega tak, jakby mikrobiota jelitowa pomagała organizmom myszy wyrównać straty masy kostnej spowodowane przez mikrograwitację w kosmosie. Niemniej jednak, choć hipoteza ta jest kusząca, musi ona zostać potwierdzona, zanim zaczniemy wyciągać wnioski na temat mikrobioty i zdrowia kości. Przy czym konsekwencje terapeutyczne mogą być wielkie: identyfikacja potencjalnych bakterii probiotycznych uczestniczących w utrzymaniu gęstości kości pozwoliłoby pomóc nie tylko astronautom w utrzymaniu w kosmosie dobrego stanu zdrowia, ale także wielu pacjentom na Ziemi dotkniętym chorobami układu kostnego, takimi jak osteoporoza (sidenote: Osteoporosis Osteoporosis is a "skeletal disorder characterized by compromised bone strength predisposing a person to an increased risk of fracture". NIH Consensus Development Panel on Osteoporosis Prevention, Diagnosis, and Therapy, March 7-29, 2000: highlights of the conference. South Med J. 2001 Jun;94(6):569-73. ) .

Mniejsze zróżnicowanie, mniej pożytecznych mikroorganizmów, więcej oportunistycznych patogenów – wiemy, że z wiekiem mikrobiota jelitowa ewoluuje. Jak jednak wygląda to u stulatków, którzy żyją długo, unikając chorób przewlekłych i infekcji? Aby zbadać relację między mikrobiotą jelitową a długowiecznością naukowcy z chińskiego instytutu badawczego porównali mikrobiotę jelitową 1575 osób w wieku od 20 do 117 lat mieszkających w tej samej prowincji Guangxi w Chinach: 314 młodych dorosłych (20–44 lata), 277 dorosłych (45–65 lat), 386 seniorów (66–85 lat), 301 dziewięćdziesięciolatków (90–99 lat) i 297 stulatków (100–117 lat). Wyniki tego nowego badania starzenia się mikrobioty zostały opublikowane w Nature Aging.

100 lat i mikrobiota dwudziestolatka

Ustalono, że zróżnicowanie gatunków mikrobioty jelitowej maleje z wiekiem, a najniższe jest u seniorów w wieku 66–85 lat. Zaskakujące jest jednak to, że ponownie wzrasta u dziewięćdziesięciolatków i stulatków. Ci ostatni mają najbogatszą mikrobiotę, podobnie jak najmłodsi. Niemniej jednak badacze uważają, że to nie tyle zróżnicowanie gatunków, ile homogeniczność obfitości względnej poszczególnych gatunków ma związek z długowiecznością.
Inne oznaki młodości i dobrego stanu zdrowia stuletnich seniorów to, z jednej strony, większa obecność potencjalnie pożytecznych Bacteroidetes w porównaniu z seniorami i dziewięćdziesięciolatkami, a z drugiej – mniejsza obecność bakterii potencjalnie chorobotwórczych, zwłaszcza powodujących stany zapalne.

Osobliwość, która nasila się po ukończeniu 100 lat

Te pierwsze wyniki sugerują, że mikrobiotę jelitową osób w wieku powyżej 100 lat może cechować specyficzna charakterystyka, dlatego badacze przeprowadzili także badanie podłużne zmian mikroorganizmów zasiedlających jelita u 45 z 297 stulatków, od których pobrano drugą próbkę stolca po upływie średnio 1,5 roku. Stwierdzili, że względna obfitość gatunków obecnych w mikrobiocie jelitowej stuletnich seniorów staje się bardziej wyrównana. Ponadto zmniejszają się różnice międzyosobowe, a populacja Bacteroides stabilizuje się. Jednolitość obfitości na początku badania jest też skorelowana ze stabilnością mikrobioty jelitowej stulatków na przestrzeni 1,5 roku, co pozwala myśleć, że ta równowaga między gatunkami może chronić mikrobiotę jelitową przed rozregulowaniem i starzeniem się.

Zdaniem badaczy, stuletnich seniorów wyróżniają specyficzne profile mikrobioty cechujące się poziomem równowagi nie tylko wysokim jak na ten wiek, ale w dalszym ciągu rosnącym, a także stabilną obfitością Bacteroidetes. Mimo wieku ich mikrobiota jelitowa jest bardzo podobna do tej, którą mają młodzi dorośli.

Niektórzy twierdzą, że starość to stan umysłu. Niedawne badanie przeprowadzone przez chińskich naukowców wskazuje jednak na to, że sekret długiego życia w dobrym zdrowiu kryje się raczej w brzuchach stuletnich i starszych seniorów. A dokładniej w ich mikrobiocie jelitowej – tych miliardach mikroorganizmów (bakterii, wirusów, grzybów – w tym drożdży – i pasożytów) prowadzących komfortowy żywot w cieple naszego układu pokarmowego.

Mikrobiota przypominająca florę jelitową osób w wieku 20-44 lat

Trzeba powiedzieć jasno: u dorosłych zróżnicowanie mikrobioty z czasem maleje. Im więcej lat za nami, tym uboższa nasza mikrobiota. Wyjątkiem są osoby w wieku 100 lat, których mikrobiota jelitowa jest zaskakująco bogata fjak na ich wiek. Jest nawet bogatsza niż u osób w wieku 44–65 lat czy seniorów liczących sobie 66–85 lat. Tak więc, chociaż stulatkowie (sidenote: Centenaire Stulatek to osoba w wieku 100 lat lub więcej. ) i superstulatkowie (sidenote: Supercentenaire Superstulatek to osoba w wieku 110 lat lub więcej. )  mają na liczniku ponad 100 wiosen, ich mikrobiota jest porównywalna do tej młodszych dorosłych!

Inna szczególna cecha mikrobioty stulatków to obecność dużej ilości pewnych bakterii zwanych Bacteroidetes (sidenote: Bacteroïdetes Bacteroidetes to jedna z 4 wielkich grup (typów) bakterii występujących w mikrobiocie jelitowej. Pozostałe to promieniowce, Firmicutes i proteobakterie. Wśród Bacteroidetes można wymienić rodzaj Bacteroides – jeden z najliczniej reprezentowanych w mikrobiocie jelitowej. Zafar H, Saier MH Jr. Gut Bacteroides species in health and disease. Gut Microbes. 2021 Jan-Dec;13(1):1-20. )  w porównaniu z seniorami w wieku 66–85 lat i dziewięćdziesięciolatkami. Jednak te pożyteczne bakterie są zwykle przywilejem osób w wieku poniżej 40 lat. Potem mają tendencję do zanikania na korzyść innych bakterii, nie zawsze korzystnych dla zdrowia. Natomiast mikrobiota stulatków jest stosunkowo uboga w bakterie potencjalnie chorobotwórcze i odpowiedzialne za stany zapalne. Więcej bakterii pożytecznych, mniej bakterii szkodliwych – czy to jest magiczny eliksir trzymający choroby z dala od stulatków? Być może. W każdym razie ma on wiele specyficznych cech, które prawdopodobnie są źródłem tej nadzwyczajnej długowieczności i dobrego stanu zdrowia na starość.

Długowieczność – kwestia równowagi!

Ostatnia osobliwość zidentyfikowana przez badaczy: u stulatków mikrobiota jelitowa jest bardzo zrównoważona pod względem udziału poszczególnych gatunków – żaden z nich nie dominuje wyraźnie kosztem innych. Z biegiem czasu ta względna jednolitość obfitości różnych bakterii – już i tak niewiarygodna, kiedy na torcie zdmuchuje się ponad 100 świeczek – wydaje się umacniać. Może ona nawet być gwarantem stabilności mikrobioty jelitowej stuletnich seniorów i jej utrzymującego się bogactwa w Bacteroidetes. Czy należy w tym upatrywać klucza do długiego i zdrowego życia?

Mikrobiota składa się z miliardów mikroorganizmów (bakterii, wirusów, grzybów itp.) żyjących w symbiozie z naszym ciałem. Mamy mikrobiotę jelitową, jak również mikrobiotę skóry, jamy ustnej i płuc, mikrobiotę moczu i pochwy… Odgrywa ona istotną rolę dla naszego zdrowia. Jaka jest jednak aktualna wiedza naszych współobywateli o roli mikrobioty? Czy wiedzą, jak o nią dbać? Czy mają obecnie problemy zdrowotne, które wiążą ze swoją mikrobiotą? Jaką rolę odgrywają pracownicy służby zdrowia w dostarczaniu informacji pacjentom?

Informacje o Biocodex Microbiota Institute

Biocodex Microbiota Institute to międzynarodowe centrum wiedzy, którego celem jest promowanie zdrowia poprzez rozpowszechnianie informacji o ludzkiej mikrobiocie. W tym celu organizacja zwraca się do pracowników służby zdrowia i społeczeństwa, by zwiększyć świadomość kluczowej roli odgrywanej przez mikrobiotę.

BMI-23.36

Mikrobiota składa się z miliardów mikroorganizmów (bakterii, wirusów, grzybów itp.) żyjących w symbiozie z naszym ciałem. Mamy mikrobiotę jelitową, jak również mikrobiotę skóry, jamy ustnej i płuc, mikrobiotę moczu i pochwy… Odgrywa ona istotną rolę dla naszego zdrowia. Jaka jest jednak aktualna wiedza naszych współobywateli o roli mikrobioty? Czy wiedzą, jak o nią dbać? Czy mają obecnie problemy zdrowotne, które wiążą ze swoją mikrobiotą? Jaką rolę odgrywają pracownicy służby zdrowia w dostarczaniu informacji pacjentom?

Informacje o Biocodex Microbiota Institute

Biocodex Microbiota Institute to międzynarodowe centrum wiedzy, którego celem jest promowanie zdrowia poprzez rozpowszechnianie informacji o ludzkiej mikrobiocie. W tym celu organizacja zwraca się do pracowników służby zdrowia i społeczeństwa, by zwiększyć świadomość kluczowej roli odgrywanej przez mikrobiotę.

BMI-23.36