Ilu ludzi cierpi na IBS?

Prof. Premysl Bercik: Odsetek chorobowości różni się w zależności od kraju, ale na ogół szacuje się, że na IBS cierpi około 5–10% światowej populacji. ² 
U kobiet ryzyko wystąpienia schorzenia jest niemal dwa razy wyższe niż u mężczyzn. Zgłaszają one również na większe zmęczenie i wyższy poziom stresu psychologicznego. IBS rozwija się u kobiet i mężczyzn niezależnie od wieku, ale początek choroby często przypada na okres między 20. i 30. rokiem życia.

Jakość życia pacjentów z IBS jest znacznie obniżona: choroba zaburza ich codzienne funkcjonowanie, często prowadząc do nieobecności w pracy lub w szkole. 

Co powoduje wystąpienie objawów IBS? Dlaczego cierpię na IBS?

P.-B.: IBS to złożone zaburzenie. Jego geneza obejmuje prawdopodobnie kilka czynników i nie została do końca zbadana.  Ogólnie rzecz biorąc, choroba wynika z zaburzeń na linii jelita–mózg, czyli w dwukierunkowej komunikacji między przewodem pokarmowym a ośrodkowym układem nerwowym. W IBS zaangażowanych jest kilka mechanizmów zewnętrznych, w tym nadwrażliwość jelit, zaburzona perystaltyka, zwiększona przepuszczalność jelit i niski stopień zapalenia (LGI). Sygnały wysyłane przez jelita mogą zostać nieprawidłowo interpretowane przez mózg i ulegać przez to wzmocnieniu, sprawiając, że mózg wysyła do jelit błędne odpowiedzi. W ciągu ostatniej dekady coraz więcej uwagi poświęca się mikrobiocie jelit jako kluczowemu czynnikowi w IBS. ^4,5

Jakie są dowody naukowe na udział mikrobioty jelitowej w IBS? 

P.-B.: Istnieje kilka dowodów wskazujących na związek między mikrobiotą a IBS: 

• Po pierwsze, zapalenie jelita (nieżyt żołądka i jelit) jest największym czynnikiem ryzyka IBS, a u 11–14% pacjentów występują przewlekłe objawy na tle ostrego zakażenia bakteriami patogennymi (Salmonella, E. coli lub Campylobacter).  
• Po drugie, wyniki badań klinicznych wskazują, że na objawy IBS wpływ mają metody leczenia ukierunkowane na mikrobiotę. Potwierdza to fakt, że u niektórych chorych na IBS doszło do zmniejszenia nasilenia objawów po podaniu antybiotyków, które u osób asymptomatycznych mogą wywoływać objawy towarzyszące temu schorzeniu. W badaniach wskazywano konkretne probiotyki łagodzące objawy IBS, takie jak ból w jamie brzusznej, biegunka czy wzdęcia, chociaż nie osiągnięto jeszcze konsensusu w zakresie probiotyków zalecanych w praktyce klinicznej ². 
• Po trzecie, skład i aktywność metaboliczna mikrobioty jelit nie pokrywają się u osób zdrowych i pacjentów ze schorzeniem, a ponadto mają związek nie tylko z objawami jelitowymi, ale też z lękiem i depresją. Wyniki poszczególnych badań nie są jednak jednolite i nie istnieje aktualnie unikalny profil mikrobiologiczny, który można byłoby przyporządkować do IBS. ⁷
• Wreszcie w kilku badaniach wykazano, że dysfunkcja jelit i związany z tym lęk mogą być przenoszone z pacjentów z IBS na myszy wolne od patogenów w drodze przeszczepienia mikrobioty ^8,9,10.

Wcześniej była mowa o interakcji na linii jelita–mózg. Czy istnieje coś takiego jak oś mikrobiota–jelita–mózg? 

P.-B.: Oś jelita–mózg obejmuje komunikację immunologiczną, neuronową i hormonalną; pojawia się coraz więcej doniesień potwierdzających fakt, że mikrobiota jelitowa odgrywa w niej kluczową rolę. Chociaż większość danych pozyskano z badań na zwierzętach, koncepcja ta została potwierdzona w wielu badaniach klinicznych.¹¹W kilku z nich doniesiono o nagłych zmianach w zachowaniu pacjentów leczonych antybiotykami. Niedawno opublikowane badanie populacyjne wykazało, że istnieje związek między stosowaniem antybiotyków we wczesnym dzieciństwie a zwiększonym ryzykiem rozwoju zaburzeń psychicznych w późniejszym życiu. Najbardziej oczywiste przypadki to pacjenci ze schyłkową chorobą wątroby (marskością), u których rozpoznano encefalopatię wątrobową (sidenote: Hepatic encephalopathy (HE) Hepatic encephalopathy (HE) refers to changes in the brain that occur in patients with advanced, acute (sudden) or chronic (long-term) liver disease. It is one of the major complications of cirrhosis. https://britishlivertrust.org.uk/information-and-support/living-with-a-liver-condition/liver-conditions/hepatic-encephalopathy/ ) . Wykazują oni zmiany zachowania i funkcji poznawczych, które szybko postępują po podaniu antybiotyków czy leków przeczyszczających bądź po przeszczepieniu mikrobioty . Poza tym w wielu badaniach wykazano, że u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi i zdrowych osób występują różne profile mikrobioty. ¹³

Czy istnieje możliwość modulacji mikrobioty jelitowej w celu poprawy zdrowia psychicznego? 

P.-B.: W modelach zwierzęcych korzystny wpływ na zachowanie i procesy chemiczne w mózgu wykazały niektóre probiotyki, co sugeruje możliwość zastosowania ich w leczeniu zaburzeń psychicznych. Wyniki kilku już zakończonych badań klinicznych wskazują, że probiotyki stosowane w ramach leczenia adjuwantowego zmniejszają nasilenie objawów u pacjentów z depresją dużą. ¹³  W naszym badaniu pilotażowym wykazaliśmy natomiast, że terapia probiotykami polepsza wyniki w skalach oceny depresji, łagodzi objawy jelitowe u pacjentów z IBS oraz zmienia ich wzorce aktywacji mózgu. ¹⁴ Ogółem wyniki te wskazują, że niektóre probiotyki mogą być pomocne nie tylko dla pacjentów z dysfunkcjami jelit, lecz także dla tych, którzy cierpią na problemy psychiczne. Fakt ten musi jednak zostać potwierdzony wynikami większej liczby rygorystycznych badań klinicznych. 

^BMI-23.14

An altered gut microbiota composition has already been reported in metabolicznych, sercowo-naczyniowych, onkologicznych, neurologicznych i psychicznych. Do tej długiej listy trzeba będzie dopisać migrenę, jak wynika z wyników opublikowanych na początku 2023 r. przez zespół południowokoreańskich naukowców. Przebadali oni stolec 42 osób cierpiących na migrenę epizodyczną, 45 chorych na migrenę przewlekłą (sidenote: Migrena przewlekła Ból głowy trwający przez ponad 15 dni w miesiącu, w tym ponad 8 dni z charakterystycznymi cechami migreny (podwyższona wrażliwość na światło, dźwięki lub zapachy, mdłości, wymioty itp.), od ponad 3 miesięcy. Weatherall MW. The diagnosis and treatment of chronic migraine. Ther Adv Chronic Dis. 2015 May;6(3):115-23. )  i 43 osób zdrowych w wieku od 19 do 65 lat. Z badania wyłączono pacjentów poddawanych leczeniu medycznemu lub psychiatrycznemu z przyczyn innych niż lęk, depresja i fibromialgia, osoby, które w ciągu 6 poprzednich miesięcy znacznie zmieniły swoją dietę oraz te, które w poprzednim roku przyjmowały probiotyki lub antybiotyki.

Jednak wszyscy włączeni do badania pacjenci byli leczeni w przypadku ataku, a 60% było poddawanych leczeniu podtrzymującemu (przeciwepileptycznemu, betablokerami itp.), co mogło stanowić zniekształcenie statystyczne (wpływające na mikrobiotę) i zostało uwzględnione podczas analizy wyników.

Mikrobiota zależna od grupy

Nie zaobserwowano żadnych istotnych różnic między tymi trzema grupami pod względem różnorodności alfa (sidenote: Zróżnicowanie α Miara wskazująca różnorodność pojedynczej próbki, tj. liczba różnych gatunków obecnych w jednostce. Hamady M, Lozupone C, Knight R. Fast UniFrac: facilitating high-throughput phylogenetic analyses of microbial communities including analysis of pyrosequencing and PhyloChip data. ISME J. 2010;4:17-27. https://www.nature.com/articles/ismej200997 ) i beta (sidenote: różnorodności β na Miara wskazująca na różnorodność gatunkową pomiędzy próbkami, pozwala na ocenę zmienności różnorodności mikrobioty pomiędzy badanymi. Hamady M, Lozupone C, Knight R. Fast UniFrac: facilitating high-throughput phylogenetic analyses of microbial communities including analysis of pyrosequencing and PhyloChip data. ISME J. 2010;4:17-27. https://www.nature.com/articles/ismej20099 ) mikrobioty jelitowej. Znacznie się za to różnił skład mikrobioty jelit:

• między 87 migrenikami i 43 uczestnikami z grupy kontrolnej: klasa Tissierellia i rząd Tissierellales były nadreprezentowane u migreników. Na poziomie rodzajów obficiej występowały: Roseburia, Eubacterium_g4, Agathobacter, PAC000195_g i Catenibacterium.
• Różnice wykryto też między poszczególnymi typami migreników: klasa pałeczek i rząd Selenomonadales oraz Lactobacillales były mniej obfite u dotkniętych migreną przewlekłą, podobnie jak klasa Selenomonadaceae i Prevotellaceae. Na poziomie rodzaju bakteria PAC001212_g dominowała u chorych na migrenę przewlekłą, natomiast Prevotella, Holdemanella, Olsenella, Adlercreutzia i Coprococcus był charakterystyczne dla osób dotkniętych migreną epizodyczną.

^{Źródła (sidenote: Burch RC, Buse DC, Lipton RB. Migraine: Epidemiology, Burden, and Comorbidity. Neurol Clin. 2019 Nov;37(4):631-649. )}

Bakterie związane z częstotliwością lub intensywnością bólów głowy

Dodatkowe analizy wykazują związek między niektórymi rodzajami bakterii a cechami klinicznymi migreny: im mikrobiota jelitowa bogatsza w PAC000195_g, tym mniejsza częstotliwość bólów głowy, a im mikrobiota jelitowa bogatsza w Agathobacter, tym mniej intensywne były napady ostrego bólu.
O ile wyniki te dostarczają dowodów występowania dysbiozy jelitowej u migreników, to jednak tylko badania podłużne pozwolą lepiej poznać związek między mikrobiotą jelitową a migreną (i zrozumieć, która z nich jest przyczyną, a która skutkiem), a potem spróbować opracować profilaktyczne leczenie migreny z wykorzystaniem mikrobioty jelitowej.

Wiemy, że osoby dotknięte migreną są bardziej podatne na zaburzenia żołądkowo-jelitowe, a zwłaszcza na biegunkę, zaparcie i refluks. Przeprowadzone w Korei Południowej badanie opublikowane w 2023 r. wykazuje, że u pacjentów tych występuje też zaburzenie mikrobioty jelitowej.

Modyfikacja mikrobioty jelitowej u migreników

Podczas analizy bakterii obecnych w stolcu 87 pacjentów dotkniętych migreną (42 epizodycznie i 45 przewlekle (sidenote: Migrena przewlekła Ból głowy trwający przez ponad 15 dni w miesiącu, w tym ponad 8 dni z charakterystycznymi cechami migreny (podwyższona wrażliwość na światło, dźwięki lub zapachy, mdłości, wymioty itp.), od ponad 3 miesięcy. Weatherall MW. The diagnosis and treatment of chronic migraine. Ther Adv Chronic Dis. 2015 May;6(3):115-23. ) ) oraz 43 osób zdrowych badacze zaobserwowali różnice składu mikrobioty jelitowej: u migreników bakterie z rodzajów Roseburia, Eubacterium, Agathobacter, PAC000195 (bakteria dotychczas nieopisana) i Catenibacterium były obfitsze niż u osób niecierpiących na tę chorobę. Niektóre bakterie należące do mikrobioty jelitowej różniły się też zależnie od typu migreny (epizodyczny lub chroniczny): bakterie PAC001212 były charakterystyczne dla chorych na migrenę przewlekłą, natomiast Prevotella, Holdemanella, Olsenella, Adlercreutzia i Coprococcus towarzyszyły migrenie epizodycznej.

^{Źródła (sidenote: Burch RC, Buse DC, Lipton RB. Migraine: Epidemiology, Burden, and Comorbidity. Neurol Clin. 2019 Nov;37(4):631-649. )}

Bakterie markerami nasilenia bólu głowy

Ale to nie wszystko: wygląda na to, że obecność niektórych bakterii prognozuje kluczowe parametry migreny. Im mikrobiota jelitowa była bogatsza w PAC000195, tym mniejsza była częstotliwość bólu głowy, a im więcej w mikrobiocie było Agathobacter, tym mniej intensywne były napady ostrego bólu.

Mikrobiota i migrena: co było pierwsze – jajko czy kura?

Ale uwaga: nie można z tego wnioskować, że bakterie te chronią przed migreną i jej nawrotami, a inne ją zaostrzają. Wyniki tego badania wykazują tylko występowanie dysbiozy jelitowej u migreników. Nie da się stwierdzić, czy zaobserwowana nierównowaga jest przyczyną, czy skutkiem migreny. Jedyny sposób, żeby to sprawdzić, to przeprowadzenie badań podłużnych polegających na obserwacji tych pacjentów w czasie i ustaleniu, czy wahania składu mikrobioty poprzedzają ataki migreny, czy następują po nich, żeby przekonać się, który czynnik jest przyczyną, a który skutkiem. Dałoby to nadzieję, że w efekcie zostanie opracowany sposób leczenia tej przypadłości.

Czy zaburzenia osi jelita-mózg torują drogę alkoholizmowi?

U osób dotkniętych przewlekłym alkoholizmem stwierdzono już dysbiozy jelitowe i wzrost poziomu markerów stanu zapalnego, zwłaszcza w przypadku poważnych zaburzeń spożywania alkoholu i kompulsywnej potrzeby picia go. Prowadzą one do stanu zapalnego układu nerwowego powodującego zaburzenia poznawcze i behawioralne, zwłaszcza w relacjach społecznych. 
Deficyty umiejętności społecznych stwierdzono też u młodzieży uprawiającej binge drinking. Te dysbiozy i zaburzenia osi jelita-mózg mogą zatem mieć udział w powstaniu uzależnienia od alkoholu.

Zespół irlandzkich naukowców przeprowadził badanie w grupie 71 młodych osób w wieku od 18 do 25 lat (37 kobiet i 34 mężczyzn) nieuzależnionych od alkoholu w celu identyfikacji u uprawiających binge drinking wczesne oznaki zaburzeń spożywania alkoholu. Badacze zbadali związki między dysbiozą jelitową, stanem zapalnym, potrzebą picia, deficytami umiejętności społecznych i impulsywnością – cechą, o której wiadomo, że przyspiesza rozwój uzależnienia od alkoholu. W tym celu przeprowadzili ocenę neuropsychologiczną uczestników badania, pomiar markerów stanu zapalnego w próbkach biologicznych (krwi, śliny itp.) oraz sekwencjonowanie metagenomowe próbek stolca. Przez 3 miesiące obserwacji uczestnicy rejestrowali swoje spożycie alkoholu i przypadki kompulsywnej ochoty na picie (głodu alkoholowego)

Dysbiozy związane z „binge drinkingiem” i zaburzeniami poznawczymi

Badacze zauważyli, że „binge drinkingowi” towarzyszą określone taksonomiczne i funkcjonalne zaburzenia równowagi mikrobioty jelitowej, które z kolei są związane z problemami z panowaniem nad emocjami. Analizy statystyczne wykazały, że zaburzenia rozpoznawania emocji ma związek ze spadkiem obfitości gatunków Clostridium, Flavonifractor plautii oraz Eggerthella lenta i wzrostem Coprococcus. Impulsywność ma związek ze spadkiem ilości Collinsella i wzrostem Roseburia oraz Parabacteroides. Kompulsywna potrzeba picia alkoholu jest skorelowana ze zmniejszeniem ilości Ruthenibacterium lactiformans i ze zwiększonym wydzielaniem interleukin, które jest oznaką nadmiernego pobudzenia układu odpornościowego. Ponadto większa liczba epizodów „binge drinkingu” jest związana ze zmniejszeniem ilości wytwarzanego izowalerianu – krótkołańcuchowego kwasu tłuszczowego – i większą impulsywnością.

Modulacja mikrobioty jelitowej w trudnym okresie dorastania

Badanie to nie tylko podkreśla role mikrobioty jelitowej w regulacji umiejętności społecznych i impulsywności, ale wykazuje również, że „binge drinking” ma związek z zaburzeniami mikrobioty jelitowej występującymi już przed pojawieniem się uzależnienia od alkoholu. Może ono otwierać drogę dla nowych interwencji dietetycznych lub prebiotyków i probiotyków przeciwdziałających dysbiozie związanej ze spożywaniem alkoholu w krytycznym okresie dorastania.

Binge drinking, czyli jednorazowe spożywanie dużych ilości alkoholu, a potocznie „picie na umór”, oznacza stan silnego upojenia alkoholowego. Dotyczy on głównie ludzi młodych w wieku od 15 do 25 lat. Ma dramatyczne konsekwencje dla zdrowia w okresie dojrzewania, ponieważ organizm dopiero się wtedy kształtuje. Powtarzany binge drinking zaburza strukturę i funkcjonowanie mózgu, zwiększając zagrożenie problemami z używaniem alkoholu w przyszłości zwanymi potocznie alkoholizmem.

U osób dotkniętych przewlekłym alkoholizmem występują zaburzenia mikrobioty jelitowej, czyli dysbiozy, tym większe im silniejsza jest potrzeba kompulsywnego spożywania alkoholu. Mogą one powodować stan zapalny sięgający mózgu i powodować w ten sposób problemy z radzeniem sobie z emocjami i umiejętnościami społecznymi (sidenote: Umiejętności społeczne Zdolność do rozumienia interakcji społecznych i radzenia sobie z nimi. Beaudoin C, Beauchamp MH. Social cognition. Handb Clin Neurol. 2020;173:255-264. ) . Dziś jednak badania sugerują, że dysbioza i zaburzenia osi jelita-mózg mogą również mieć udział w powstawaniu uzależnienia od alkoholu.

Czy u młodzieży uprawiającej „binge drinking” można rozpoznać oznaki podatności na alkoholizm?

Badacze irlandzcy postanowili zbadać powiązania między dysbiozą, stanem zapalnym, popędem do picia i zaburzeniami kontroli emocji u młodzieży uprawiającej „binge drinking”. W tym celu zebrali 71 nieuzależnionych od alkoholu mężczyzn i kobiet w wieku od 18 do 25 lat. Dokonali oceny neuropsychologicznej uczestników badania i pobrali próbki ich płynów fizjologicznych, żeby wykryć markery stanu zapalnego, oraz stolca, co pozwoliło zanalizować ich mikrobiotę jelitową. Przez 3 miesiące uczestnicy rejestrowali swoje spożycie alkoholu i przypadki występowania ochoty na picie.

^{Źródła (sidenote: Międzyministerialny plan walki z narkotykami i uzależnieniami: Binge drinking https://www.drogues.gouv.fr/le-binge-drinking ) .}

Zaburzenia poznawcze i pojawienie się uzależnienia od alkoholu

Na zakończenie badania naukowcy stwierdzili, że u młodzieży uprawiającej „binge drinking” pojawiają się specyficzne dysbiozy związane z zaburzeniami poznawczymi. Okazało się, że zaburzenia rozpoznawania emocji (sidenote: Rozpoznawanie emocji Zdolność do rozpoznawania i opisywania własnych i cudzych stanów emocjonalnych. Cabé N, Laniepce A, Boudehent C et al : Repérage des troubles cognitifs liés à l’alcool, La Revue du Praticien, 20/10/2019, 69(8);904-8 ) i impulsywność mają związek z modyfikacją obecności pewnych konkretnych grup bakterii. Nieodparta ochota na alkohol ma też związek ze zmniejszeniem ilości innego gatunku bakterii i ze zwiększeniem ilości markerów stanu zapalnego. Zgodnie z oczekiwaniami badaczy liczniejsze epizody „binge drinkingu” zwiększają impulsywność, o której wiadomo, że przyspiesza rozwój uzależnienia od alkoholu.

Chociaż stosunkowo dobrze ustalono już, że dyskryminacja jest czynnikiem ryzyka dla zaburzeń psychicznych i fizycznych, mechanizmy z nią związane pozostają niejasne. Często wskazywano na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza. Jednak niektórzy eksperci zwracają się obecnie ku mikrobiocie jelitowej, ze względu na jej wrażliwość na stres, rolę w stanach zapalnych i utrzymaniu dobrego zdrowia przez długi czas oraz ostatnie wyniki dotyczące osi jelito-mózg. W badaniu opublikowanym pod koniec 2022 roku badano wpływ dyskryminacji na deregulację osi jelito-mózg.

Zmiany w niektórych połączeniach mózgowych

Spośród 154 uczestników badania 80 osób odczuwało silną dyskryminację, a 74 słabą dyskryminację, związaną z kolorem skóry (uczestnicy będący Afroamerykanami, Latynosami i Azjatami) lub płcią i wiekiem (osoby rasy białej). Duża dyskryminacja wiązała się z wyższym poziomem lęku, depresji, wrażliwości trzewnej itd. Istniały jednak różnice w zależności od pochodzenia: np. u Afroamerykanów nie wykazano związku między dyskryminacją a zdrowiem psychicznym.

Pod względem fizjologicznym rezonans magnetyczny uczestników pokazuje, że dyskryminacja wiąże się ze zmianami w mózgowych ścieżkach stresu, które różnią się w zależności od pochodzenia: na przykład zwiększone pobudzenie obszaru mózgowego związanego z przetwarzaniem autonomicznym, sensorycznym, motorycznym i nagrodowym zaobserwowano u Azjatów, podczas gdy „chaotyczne” połączenia licznych sieci nerwowych zaobserwowano u osób rasy białej itp.

Dysbioza mikrobioty jelitowej

Oprócz tych zmian w sieciach mózgowych dyskryminacja wydaje się być również związana z dysbiozą jelit i zwiększonym poziomem bakterii prozapalnej Prevotella copri u Afroamerykanów i Latynosów w porównaniu z osobami rasy białej. Także metabolity bakterii mają na to wpływ, przy czym występują różnice w zależności od populacji: niższe stężenie produktu ubocznego syntezy karnityny (przeciwzapalne) u Afroamerykanów; zwiększone metabolity zaangażowane w metabolizm lipidów u Azjatów; itp.

Dyskryminacja z różnymi konsekwencjami w zależności od pochodzenia ?

Według autorów dyskryminacja zmienia oś jelito-mózg, jednak skutki te są różne w zależności od danej społeczności.

• U Afroamerykanów wiąże się z większą ilością biomarkerów stanu zapalnego, ale ta populacja wydaje się mniej podatna na lęk i ma najwyższe wyniki odporności.
• W populacji latynoskiej dyskryminacja również wiąże się ze stanem zapalnym, ale z lepszymi strategiami radzenia sobie.
• W populacji azjatyckiej wyniki sugerują kompensację stresu poprzez jedzenie tłustych potraw.
• U osób rasy białej obserwowane zaburzenia w mózgu mogą przejawiać się trudnościami w radzeniu sobie z przeciwnościami.

Ze względu na kolor skóry, wiek, płeć itp. : dyskryminacja może przybierać różne formy, ale wszystkie mają ten sam cel – odrzucenie i wykluczenie osoby lub grupy osób. Według badań przeprowadzonych na różnych populacjach amerykańskich, dyskryminacja zmienia zarówno układ pokarmowy (a dokładniej mikrobiotę jelitową), jak i mózgowy, a także łączącą je oś komunikacji (oś jelito-mózg). Co bardziej zaskakujące, skutki i mechanizmy z tym związane miałyby zależeć od pochodzenia danej osoby.

Skutki dyskryminacji: zmieniona mikrobiota jelitowa u Afroamerykanów

U Afroamerykanów silna dyskryminacja, zwykle związana z kolorem skóry, wywołuje tak poważne skutki, że powoduje modyfikacje bakterii obecnych w mikrobiocie jelitowej. Zjawisko to znane jest jako dysbioza.

Badacze stwierdzili na przykład podwyższony poziom bakterii, zwłaszcza prozapalnej Prevotella copri, u Afroamerykanów, którzy są ofiarami dyskryminacji. Obrazowanie ich mózgów (rezonans magnetyczny) pokazuje aktywację obszarów zaangażowanych w regulację negatywnych emocji. Na poziomie psychicznymf lęki stres wzrastają w przypadkach silnej dyskryminacji (podobnie jak we wszystkich innych populacjach), ale nie stwierdzono związku między dyskryminacją a zdrowiem psychicznym (inaczej niż w innych społecznościach). Tak więc, zdaniem autorów, wśród Afroamerykanów dyskryminacja powoduje wysoki stan zapalny, ale ta populacja jest mniej podatna na depresję i bardziej odporna.

Odmienne mechanizmy dla różnych społeczności

Podobne analizy mikrobioty jelitowej, markerów krwi, aktywności mózgu i stanu psychicznego pokazują bardzo różne reakcje w różnych populacjach.

• U Latynosów dyskryminacja jest również związana ze stanem zapalnym, jednak lepsze strategie radzenia sobie i kontrola poznawcza mogą temu przeciwdziałać.
• W populacji azjatyckiej mechanizmy wydają się być zupełnie inne: zwiększona dyskryminacja idzie w parze z większą ilością metabolitów krwi związanych z cholesterolem i aktywnością mózgu, która sugeruje kompensację stresu poprzez jedzenie tłustych potraw.
• Wreszcie, u osób pochodzenia kaukaskiego dyskryminacja jest ogólnie powiązana z wiekiem i płcią. Jest ona związana z lękiem, ale nie powoduje stanu zapalnego. Na poziomie jelitowym występuje obniżony poziom bakterii P. Copri w porównaniu do społeczności latynoskiej i afroamerykańskiej. Rezonans magnetyczny tych osób wykazuje również zaburzenia w mózgu, które mogą przejawiać się trudnościami w radzeniu sobie z przeciwnościami.