Trudno jest spać jak dziecko, kiedy zdmuchnęło się już 65 świeczek. W tym wieku jedna osoba na dwie cierpi na przewlekłą bezsenność (sidenote: Bezsenność Trudności z zasypianiem, utrzymaniem snu, wczesne budzenie się lub uczucie braku regeneracji. Nasilanie się bezsenności mierzy się częstością występowania i wpływem w ciągu dnia na codzienne czynności, funkcjonowanie społeczne i poznawcze. Bezsenność może być ostra, jeśli trwa krócej niż miesiąc, lub przewlekła, jeśli trwa dłużej niż 6 miesięcy.  Amatéis, C., Büla, C., Insomnies chez les personnes âgées : quelle approche ?, Rev Med Suisse, 2007/132 (Vol.-7), p. 2537–2541. ) , która pogłębia problemy poznawcze (sidenote: Funkcje poznawcze Wszystkie procesy psychiczne związane z wiedzą, które obejmują skupienie uwagi, uczenie się, inteligencję, wysławianie się, pamięć, percepcję, podejmowanie decyzji, rozwiązywanie problemów, rozumowanie itp. Cognition_National Cancer Institute ) związane z wiekiem. Ale spokojnie: naukowcy pracują nad rozszyfrowaniem mechanizmów leżących u podstaw choroby, które wciąż są słabo poznane. Jeden z zespołów badał mikrobiotę jelitową, którą od kilku lat uznaje się za zdolną do wpływania na funkcjonowanie mózgu¹.

_{Źródła (sidenote: https://www.revmed.ch/revue-medicale-suisse/2007/revue-medicale-suisse-132/insomnies-chez-les-personnes-agees-quelle-approche )}

W miarę upływu lat uzębienie, funkcje śliny, trawienie i tranzyt jelitowy ulegają zaburzeniu, co prowadzi do braku równowagi (dysbiozy): skład i różnorodność tej flory pełnej bakterii, grzybów, wirusów i innych małych mikroorganizmów (sidenote: Mikroorganizmy Organizmy żywe zbyt małe, aby zobaczyć je gołym okiem. Są to bakterie, wirusy, grzyby, archeony, pierwotniaki itp. Potocznie nazywa się je mikrobami. What is microbiology? Microbiology Society. ) zmienia się z biegiem lat do tego stopnia, że mikrobiota seniorów stopniowo zaczyna odbiegać od mikrobioty młodszych dorosłych.

Ewolucja mikrobioty jelitowej związana z bezsennością 

U starszych osób z bezsennością badacze obserwują, że lwią część mikrobioty zajmuje jedna grupa bakterii (Bacteroidetes), podczas gdy Firmicutes i Proteobacteria są obecne w mniejszym stopniu niż u zdrowych pacjentów. Przede wszystkim badacze udowadniają, że u osób starszych cierpiących na bezsenność sam sen i funkcje poznawcze odpowiadają za 7,5–7,9% zmienności składu mikrobioty jelitowej; jest to zatem znaczący wpływ, porównywalny z wpływem powodowanym przez leki, parametry krwi, tranzyt trawienny, dietę, stan zdrowia, wagę i wzrost, zgodnie z poprzednim badaniem²!

Bakterie typowe dla osób cierpiących na bezsenność

Innym odkryciem jest to, że starsze osoby cierpiące na bezsenność, które mają w swoich jelitach wysoki odsetek bakterii z rodzaju Lachnoclostridium, mają zdrowy sen i wyższą wydajność poznawczą. I odwrotnie – niższa sprawność poznawcza wiąże się z większą ilością bakterii Blautia.
Nie ma sensu wyciągać wniosków o przyczynie i skutku: na tym etapie jest to niemożliwe. Mikrobiota jelitowa mogłaby jednak pewnego dnia pomóc w diagnostyce osób starszych cierpiących na bezsenność i spadek zdolności poznawczych. A jeśli związek przyczynowo-skutkowy zostanie kiedyś udowodniony, może stać się nowym celem terapeutycznym w odniesieniu do starzenia się… i snu. Ale do tego czasu jeszcze wiele osób spędzi noc bezsennie…

Zapalenie cewki moczowej jest zakażeniem przenoszonym drogą płciową, wywoływanym głównie przez bakterie Neisseria gonorrhoeae, ale także przez Chlamydia trachomatis lub Mycoplasma genitalium, rzadziej przez wirusa, np. herpes simplex. Mimo to aż 50% niegonokokowych zapaleń cewki moczowej uważa się za idiopatyczne. W rzadkich przypadkach nie wywołują one zakażenia, a ich etiologia jest najczęściej nieokreślona, co stanowi wyzwanie diagnostyczne i terapeutyczne dla klinicystów. W tych przypadkach szeroko stosowana jest antybiotykoterapia probabilistyczna, jednak może prowadzić do nieadekwatnego lub nadmiernego leczenia w kontekście ryzyka antybiotykooporności. Ponadto ostatnie badania wskazują, że czynniki zakaźne odpowiedzialne za niegonokokowe zapalenie cewki moczowej różnią się między mężczyznami uprawiającymi seks z kobietami i mężczyznami uprawiającymi seks z mężczyznami.

Badanie mikrobioty układu moczowego i cewki moczowej w odniesieniu do orientacji seksualnej

Australijscy badacze chcieli ustalić, jakie czynniki zakaźne, oprócz tych już znanych, mogą przyczyniać się do niegonokokowego zapalenia cewki moczowej u mężczyzn, uwzględniając praktyki seksualne i płeć drugiej osoby. W tym celu przeprowadzili studium przypadku obejmujące 199 mężczyzn, z których 96 miało objawy idiopatycznego zapalenia cewki moczowej, a 103, którzy nie mieli objawów, służyło jako grupa kontrolna. Przy medianie wieku 31 lat, 73 badanych miało związek z mężczyzną w miesiącu poprzedzającym włączenie do badania, pozostali zostali sklasyfikowani jako utrzymujący relacje seksualne z kobietami. W przypadku wszystkich tych mężczyzn badacze dysponowali próbkami mikrobioty układu moczowego i cewki moczowej, które mogły zostać wykorzystane do analizy sekwencyjnej.

Nie tak „idiopatyczne” zapalenie cewki moczowej: ku bardziej ukierunkowanym metodom leczenia 

Wyniki badania wykazały, że bakterie Haemophilus influenzae, które naturalnie kolonizują mikrobiotę nosogardzieli, były bardziej obecne u mężczyzn z idiopatycznym zapaleniem cewki moczowej utrzymujących kontakty seksualne z mężczyznami. Ponadto bakterie H. influenzae były mocno związane z takimi cechami klinicznymi jak pieczenie cewki moczowej, dysuria i ropna wydzielina. Zdaniem badaczy seks oralny bez prezerwatywy może być głównym sposobem zakażenia tą bakterią. U mężczyzn utrzymujących kontakty seksualne z kobietami stwierdzono zwiększoną ilość bakterii z rodzaju Corynebacterium, co zaskoczyło naukowców, ponieważ jest on uważany za komensalny w męskiej mikrobiocie narządów płciowych. Jak twierdzą naukowcy, konkretne gatunki Corynebacterium mogą stać się patogenne, gdy obciążenie organizmu tymi bakteriami jest wysokie. Ureaplasma, Staphylococcus haemolyticus, Streptococcus pyogenes, Escherichia oraz Streptococcus pneumoniae  były również bardziej obecne w mikrobiocie układu moczowego i cewki moczowej u osób z objawami, a zatem bakterie te mogą sprzyjać zapaleniu cewki moczowej. 

Odkryto zatem możliwe infekcyjne przyczyny niegonokokowego zapalenia cewki moczowej, wcześniej opisywane jako idiopatyczne, a różniące się w zależności od orientacji seksualnej. Jeśli wyniki te zostaną potwierdzone przez inne badania, lekarze będą mogli zaproponować swoim pacjentom bardziej ukierunkowane leczenie.

Töltse le a broszura itt:

Jakie badania są potrzebne?

Zatwierdzony przez

Wiedzieć więcej

Polecane przez naszą społeczność

Czym dokładnie jest mikrobiota pochwowa i na czym polega jej rola?

Prof. Ina Schuppe Koistinen: Mikrobiota pochwy to złożony ekosystem żyjących w pochwie mikroorganizmów (sidenote: Drobnoustrojami Organizmy żywe zbyt małe, aby być widoczne gołym okiem. Obejmują bakterie, wirusy, grzyby, archeony, pierwotniaki itp. Często określa się je jako „drobnoustroje”, „mikroorganizmy” lub „mikroby”. Zródło: What is microbiology? Microbiology Society. 
  ) – bakterii, wirusów i grzybów – które wyewoluowały w taki sposób, aby pomóc w ochronie kobiecego układu rozrodczego.

Inaczej niż w jelitach, zdrowa mikrobiota pochwowa jest słabo zróżnicowana i zdominowana przez gatunek Lactobacillus. Bakterie Lactobacillus chronią pochwę przed nadmiernym namnażaniem innych organizmów poprzez utrzymywanie niskiego pH pochwy dzięki wytwarzaniu kwasu mlekowego oraz substancji antymikrobowych, takich jak H₂O₂ i bakteriocyny. Konkurują one również o substancje odżywcze, przywierają ściśle do błony śluzowej i modulują miejscowy układ odpornościowy.

Jak zmienia się mikrobiota pochwowa w ciągu cyklu menstruacyjnego?

I. S.-K.: Wiemy, że zdrowa mikrobiota pochwowa jest odporna na zmiany takie jak menstruacja, aktywność seksualna i wahania poziomu hormonów. Podczas miesiączki u większości – ale nie wszystkich – kobiet mikrobiota pochwowa jest stosunkowo stabilna. Krew menstruacyjna podwyższa pH i dostarcza substancji odżywczych bakteriom pochwowym, takim jak Gardnerella czy Prevotella, które mają związek z brakiem równowagi mikrobioty pochwowej (który nazywamy dysbiozą (sidenote: Dysbioza Dysbioza nie jest zjawiskiem jednorodnym; przybiera różne formy zależne od stanu zdrowia danej osoby. Zazwyczaj definiuje się ją jako zaburzenie składu i funkcjonowania mikrobioty spowodowane przez zestaw czynników środowiskowych i osobniczych zakłócających ekosystem mikroorganizmów. Levy M, Kolodziejczyk AA, Thaiss CA, et al. Dysbiosis and the immune system. Nat Rev Immunol. 2017;17(4):219-232. ) ).

Dlatego podczas krwawienia mikrobiota pochwowa jest bardziej zróżnicowana niż zwykle¹, ale zazwyczaj wraca do równowagi, gdy menstruacja się skończy (nazywamy to „odpornością”).

Czy higieniczne środki ochrony wpływają na mikrobiotę pochwową?

I. S.-K.: Niewiele jest danych naukowych dotyczących związku między menstruacją, metodą ochrony higienicznej i mikrobiotą pochwową. Na razie nie wiemy, czy środki ochrony higienicznej wpływają na jej skład. Jest to bardzo istotna kwestia, ponieważ połowa kobiet (około 26% populacji świata²) jest w wieku rozrodczym, w związku z czym ten problem ich dotyczy, ale jeszcze żadne badanie na dużej kohorcie nie porównało różnych rodzajów ochrony: tamponów, podpasek, kubeczków i majtek menstruacyjnych. W prowadzonym obecnie w Szwecji badaniu badamy wpływ ochrony higienicznej na mikrobiotę pochwową 2000 kobiet. Nie mogę się doczekać wyników.

Czy istnieje związek między bolesną miesiączką a mikrobiotą?

I. S.-K.: Niestety, również w tym przypadku jest bardzo mało badań. W badaniu przeprowadzonym w Szwecji³ 50% dorastających dziewcząt zgłaszało ból podczas miesiączki, a prawie 40% – silny ból. Badania wykazały, że u kobiet dotkniętych bolesnymi miesiączkami występuje wysoki poziom prostaglandyn – hormonów powodujących bolesne skurcze brzucha. Na razie nie wiadomo, czy mikrobiota ma w tym udział.

Musimy rozszerzyć badania, ponieważ dziewczętom zawsze mówiono, że ból podczas miesiączki jest normalny. Ale nie jest! Musimy zbadać czynniki związane z bólem menstruacyjnym, żeby ulżyć kobietom i poprawić diagnostykę endometriozy. Jak pisze „Forbes”, w branży farmaceutycznej tylko 4% środków B+R przeznacza się na ten specyficznie kobiecy problem zdrowotny, co nie napawa optymizmem. Jestem przekonana, że musimy podnosić poziom wiedzy na ten temat. To moja misja!

Czy podczas cyklu menstruacyjnego występuje ryzyko silniejszych infekcji pochwy? Czy ma związek z mikrobiotą? 

I. S.-K.: Ryzyko infekcji pochwy (kandydozy lub bakteryjnego zapalenia pochwy) rośnie podczas miesiączki, co ma związek z mikrobiotą pochwy. Jak już mówiłam, krew menstruacyjna tworzy środowisko sprzyjające rozwojowi bakterii chorobotwórczych, co prowadzi do dysbiozy (sidenote: Dysbioza Dysbioza nie jest zjawiskiem jednorodnym; przybiera różne formy zależne od stanu zdrowia danej osoby. Zazwyczaj definiuje się ją jako zaburzenie składu i funkcjonowania mikrobioty spowodowane przez zestaw czynników środowiskowych i osobniczych zakłócających ekosystem mikroorganizmów. Levy M, Kolodziejczyk AA, Thaiss CA, et al. Dysbiosis and the immune system. Nat Rev Immunol. 2017;17(4):219-232. ) .

Zgodnie z danymi organizacji Water Aid (sidenote: Źródła ) 72 mln kobiet na świecie musi radzić sobie z miesiączką bez dostępu do porządnej toalety. Ponadto kobiety nie zawsze stać na środki ochrony higienicznej, przez co są bardziej narażone na infekcje. Aby poprawić sytuację, potrzeba zarówno edukacji, jak i środków.

Seks podczas miesiączki – czy wpływa na mikrobiotę pochwową i ryzyko wystąpienia infekcji?

I. S.-K.: Seks podczas miesiączki jest jak najbardziej w porządku. Ponieważ jednak mikrobiota pochwowa jest wtedy bardziej narażona na dysbiozę, zaleca się stosowanie prezerwatyw. Wszystkie praktyki seksualne związane z wymianą płynów ustrojowych mogą zaostrzyć dysbiozę pochwy. Dysbiotyczna mikrobiota pochwowa zwiększa zagrożenie przenoszonymi droga płciową infekcjami powodowanymi przez bakterie, takie jak chlamydia i dwoinka rzeżączki, i wirusy, takie jak papillomawirus ludzki (HPV) czy HIV^4-6.

Jak można zadbać o mikrobiotę pochwową podczas miesiączki?  

I. S.-K.: Przede wszystkim radzę wszystkim kobietom, żeby wybierały produkt, z którym dobrze się czują. Pomoże on dobrze poradzić sobie z miesiączką, zapewni komfort i poczucie bezpieczeństwa. Ważne jest, żeby wybrać produkt odpowiedni do intensywności krwawienia.

Następnie trzeba przestrzegać bardzo prostych zasad: tampon lub kubeczek menstruacyjny (który trzeba wysterylizować przed założeniem) należy zmieniać co 4–6 godzin, żeby ograniczyć ryzyko wystąpienia zespołu wstrząsu toksycznego (sidenote: Zespół wstrząsu toksycznego Jest to rzadka, ale groźna dla życia przypadłość powodowana przez związane z używaniem tamponów lub kubeczków bakterie przedostające się do organizmu i wyzwalające szkodliwe toksyny. Źródła. ) ⁷, przed założeniem środka ochrony myć ręce i unikać tamponów oraz podpasek pachnących lub nasączonych innymi chemikaliami. Pochwa oczyszcza się sama, usuwając swoją wydzielinę. Nie ma potrzeby stosowania irygacji. Srom należy myć letnią wodą, płynem myjącym bez mydła lub olejkami bez substancji zapachowych. Nie należy używać produktów antymikrobowych, które mogą zaburzyć mikrobiotę. Uprawiaj bezpieczny seks i dobrze traktuj swój srom oraz pochwę, nie przesadzaj z mydłem i zapachami to najlepsza rada, którą mogę dać!

Poznaj wywiad z prof. Iną Schuppe Koistinen:

BMI 22.55

Polecane przez naszą społeczność 

Nie przegap innych odcinków

Plastikowe tacki do jedzenia na wynos uwalniają mikroplastiki i nanoplastiki, które, jak się uważa, mają znaczący wpływ na mikrobiotę jamy ustnej i jelit konsumentów.

Negatywne skutki dla ludzi pozostają niezbadane

W 2020 roku badanie wykazało, że plastikowe pojemniki na żywność (polipropylen PP, polistyren PS, polietylen PE i politereftalan etylenu PET) zawierają mikro- i nanoplastiki. Chociaż szkodliwy wpływ tych cząstek na mikrobiotę został wykazany u zwierząt (ryb, krewetek i myszy), to jak dotąd jest on w niewielkim stopniu badany u ludzi.

Badacze przeanalizowali i porównali mikrobiotę jelit i jamy ustnej grupy 390 chińskich studentów w wieku od 18 do 30 lat, którzy często (co najmniej 3 razy w tygodniu), sporadycznie (raz w tygodniu lub rzadziej) lub nigdy nie spożywali jedzenia na wynos, podawanego na plastikowych tackach. 

Równolegle badacze utworzyli 4 grupy myszy, którym podawali przez 5 tygodni albo roztwór mikroplastiku w stężeniu 5 mg/ml (20 myszy), albo roztwór nanoplastiku w stężeniu 5 mg/ml (20 myszy), albo roztwór tego samego nanoplastiku, ale w stężeniu 2 mg/ml (20 myszy), i wreszcie grupę kontrolną złożoną z 15 myszy. 

Zakłócenie równowagi mikrobiologicznej

Wyniki wskazują, że konsumenci jedzenia na wynos częściej cierpią na zaburzenia jelitowe i kaszel niż osoby, które nigdy nie spożywają jedzenia na wynos. Istnieją również dowody na dysbiozę mikrobioty jelitowej i jamy ustnej z charakterystycznymi sygnaturami bakteryjnymi. Podczas gdy mikrobiota jelitowa okazjonalnych użytkowników była silnie związana z obecnością bakterii Faecalibacterium, mikrobiota ciężkich użytkowników była związana z Collinsella. Jeśli chodzi o jamę ustną, bakterie Thiobacillus były najsilniej związane z mikrobiotą osób spożywających duże ilości alkoholu. 

Znaczące oddziaływanie nawet przy mniejszych cząstkach i niskich dawkach

Badanie na myszach wykazało, że wszystkie zwierzęta karmione cząstkami plastiku wykazały dysbiozę jelitową w porównaniu z grupą kontrolną. Spożycie cząstek o różnej wielkości (mikro- vs. nanocząstki) i zmniejszonej ilości (5 mg/ml vs. 2 mg/ml) prowadzi do tego samego efektu.

Ponadto nawrót kaszlu w grupie osób spożywających jedzenie na wynos może oznaczać, zdaniem naukowców, że mikro- i nanoplastiki są w stanie migrować z jelit do płuc, gromadzić się w mikrobiocie dróg oddechowych i prowadzić do dysbiozy, która powoduje kaszel. Oczekując na potwierdzenie tych wyników, możemy przytoczyć kolejny argument za korzystaniem ze szklanych pojemników podczas przerw obiadowych. 

Trudności w zasypianiu, zaburzenia snu, przedwczesne budzenie się… Bezsenność to problem co drugiej osoby dorosłej w wieku powyżej 65 lat. Ma to poważne konsekwencje dla zdrowia, gdyż tej przewlekłej chorobie często towarzyszy pogorszenie funkcji poznawczych i zwiększona śmiertelność. Chociaż mechanizmy bezsenności są wciąż słabo poznane, jednym z wyjaśnień związku między bezsennością a spadkiem zdolności poznawczych może być oś mikrobiota jelitowa-mózg. Zespół naukowców zbadał powiązania między mikrobiotą jelitową a sprawnością poznawczą 72 osób cierpiących na chroniczną bezsenność (56 z nich to kobiety) o średniej wieku 73,2 lat. Analizowano dwa czynniki, które przeważnie wskazują na przyspieszony spadek funkcji poznawczych w trakcie starzenia się: jakość snu (pomiar obiektywny za pomocą aktygrafii (sidenote: Aktygrafia Metoda obiektywnego pomiaru snu oparta na urządzeniu przypominającym zegarek, noszonym na nadgarstku lub kostce, które wykrywa ruchy ciała, a więc aktywność podczas czuwania. Urządzenie mierzy czas potrzebny do zaśnięcia, długość okresów przebudzenia itp. ) przez 2 tygodnie i pomiar subiektywny za pomocą kwestionariusza oceny własnej) oraz sprawność poznawcza (zmierzono 15 zmiennych, z których 2 ostatecznie zachowano jako bardziej wyróżniające).

Jakość snu związana z dysbiozą jelitową

Analiza poprzez sekwencjonowanie genu 16S rRNA w próbkach kału pacjentów wykazała obecność 45 różnych typów. Dominowały Bacteroidetes (48%), następnie Firmicutes; dużo mniej stwierdzono Proteobacteria (6%), co oznacza spadek liczby Firmicutes i Proteobacteria na rzecz Bacteroidetes w porównaniu z pacjentami niemającymi problemów ze snem².

Co najważniejsze, u 72 osób cierpiących na bezsenność efektywność snu (tj. sen obiektywny, a nie odczuwany) i funkcje poznawcze wyjaśniały 7,5–7,9% całkowitej zmiany składu mikrobioty jelitowej (pod względem wariantów i rodzajów bakterii (sidenote: Wariant sekwencji amplikonu Termin oznaczający pojedyncze sekwencje DNA odzyskane w wyniku analizy genu markerowego (sekwencje „pasożytnicze” wywołane przez amplifikację genu i sekwencjonowanie są usuwane przez tę technikę). Metoda ta różni się zatem od częściej stosowanej metody OTU liczenia jednostek taksonomicznych (Operational Taxonomic Unit), w której bakterie są grupowane na podstawie podobieństwa w danym genie służącym jako marker taksonomiczny.   ) ). To znaczący wpływ, porównywalny z wpływem spowodowanym przez leki, parametry krwi, tranzyt jelitowy, dietę, stan zdrowia i dane antropometryczne, jak wynika z wcześniejszych badań³.

Wpływ Lachnoclostridium i Blautia?

Ponadto analiza korelacji wykazała, że wysoka obecność rodzaju Lachnoclostridium wiązała się z efektywnym snem i wyższą sprawnością poznawczą (krótszy czas reakcji). Natomiast niższa sprawność poznawcza była związana z wyższą liczebnością rodzaju Blautia.

Badanie dostarcza nowych danych dotyczących związku między bezsennością, funkcjami poznawczymi i mikrobiotą jelitową. Choć nie można z niego wywnioskować jakiejkolwiek przyczynowości, wskazuje ono na mikrobiotę jelitową jako potencjalną pomoc diagnostyczną dla osób starszych cierpiących na zaburzenia snu i pogorszenie funkcji poznawczych, a nawet jako nowy cel terapeutyczny w dziedzinie starzenia się.

Polecane przez naszą społeczność

Schizofrenia, choroba psychiczna należąca do kategorii zaburzeń psychotycznych, jest często (i niesłusznie) sprowadzana do agresywnego zachowania pacjentów.  Jak wytłumaczyć tę skłonność do agresji? Pewien chiński zespół proponuje wyjaśnienie włączające mikrobiotę jelitową¹.

Od stanu zapalnego do dysbiozy

Punktem wyjścia ich hipotezy jest to, że w organizmach chorych na schizofrenię pacjentów ze skłonnością do agresji licznie występują molekuły prozapalne. Zdaniem autorów ten uogólniony stan zapalny ma wpływ na ich mikrobiotę jelitową (chociaż ten związek przyczynowo-skutkowy trzeba jeszcze potwierdzić). Twierdzą oni, że mikrobiota jelitowa chorego na schizofrenię pacjenta ze skłonnością do agresji nie ma nic wspólnego z mikrobiotą chorych na schizofrenię nie przejawiających takich zachowań: jest mniej zróżnicowana, zdominowana przez niektóre gatunki i pozbawiona innych. Bakterie jelitowe uczestniczą w wytwarzaniu niektórych cząsteczek, zwłaszcza krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (sidenote: Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe są źródłem energii (paliwa) dla komórek organizmu, współdziałają z układem odpornościowym i biorą udział w komunikacji między jelitami a mózgiem. Silva YP, Bernardi A, Frozza RL. The Role of Short-Chain Fatty Acids From Gut Microbiota in Gut-Brain Communication. Front Endocrinol (Lausanne). 2020;11:25. ) (SCFA) i neuroprzekaźników (sidenote: Neuroprzekaźniki Specyficzne cząsteczki, które umożliwiają komunikację pomiędzy neuronami (komórkami nerwowymi w mózgu), ale także wymianę informacji z bakteriami tworzącymi mikrobiotę. Produkowane są zarówno przez komórki organizmu, jak i przez bakterie mikrobioty.   Baj A, Moro E, Bistoletti M, Orlandi V, Crema F, Giaroni C. Glutamatergic Signaling Along The Microbiota-Gut-Brain Axis. Int J Mol Sci. 2019;20(6):1482. ) . U chorych na schizofrenię ze skłonnością do agresji występuje spadek poziomu 6 SCFA i 6 neuroprzekaźników.

Od dysbiozy do utleniania i agresywności?

Zgodnie z wysuniętą przez badaczy teorią, bezpośrednią konsekwencją tej nierównowagi (czyli dysbiozy) jest mniejsza szczelność jelit. W normalnej sytuacji złożona ze ściśle „sklejonych” ze sobą komórek ściana jelit pełni funkcję bariery między zawartością przewodu pokarmowego a układem krążenia... Gdy dochodzi do zaburzenia równowagi mikrobioty jelitowej (co ma miejsce u chorych na schizofrenię ze skłonnością do agresji), bariera jelitowa staje się przepuszczalna i porowata, co umożliwia bakteriom jelitowym przenikanie do układu krążenia. Badacze przypuszczają, że ten mechanizm uruchamia specyficzną reakcję zwaną stresem oksydacyjnym, czyli wytwarzanie nadmiernej ilości cząsteczek szkodliwych dla organizmu (czy też molekuł prooksydacyjnych zwanych wolnymi rodnikami), znanych z uszkadzania komórek. Wykazali oni, że zmierzony u pacjentów stres oksydacyjny (sidenote: Stres oksydacyjny Stres oksydacyjny to sytuacja, w której komórka przestaje sobie radzić z obecnością nadmiernej liczby toksycznych cząsteczek (wolnych rodników). Mogą one uszkadzać komórki i DNA. Pizzino G, Irrera N, Cucinotta M, et al. Oxidative Stress: Harms and Benefits for Human Health. Oxid Med Cell Longev. 2017;2017:8416763.  ) ma związek z nasileniem agresji. Kółko się zamyka: nadmierny stan zapalny prowadzi za pośrednictwem mikrobioty jelitowej do hiperoksydacji i – ostatecznie – do agresji.

Wyjść z błędnego koła

Badanie wskazuje również między wierszami możliwe rozwiązanie: czy probiotyki, umożliwiające równoważenie mikrobioty jelitowej schizofreników, albo leki przeciwzapalne, blokujące ten szkodliwy mechanizm, nie byłyby w stanie zmniejszyć agresji pacjentów cierpiących na schizofrenię? Mikrobiota jelitowa – obiecujący trop dla badaczy...

Twoja diagnoza IBS broszura

Infografika, którą możesz podzielić się z pacjentami

Akredytowane szkolenie IIS

Najnowsze wiadomości na temat IBS

Patients stories

Zapalenie cewki moczowej to zapalenie cewki moczowej (sidenote: Cewka moczowa Kanał, który odprowadza mocz z pęcherza na zewnątrz ciała człowieka. ) , ujścia pęcherza. U mężczyzn objawia się pieczeniem przy oddawaniu moczu, swędzeniem i nieprawidłowym wypływem moczu. Może być spowodowana przez infekcję przenoszoną drogą płciową (STI): przez bakterie, głównie gonokoki Neisseria gonorrhoeae, ale także Chlamydia trachomatis lub Mycoplasma genitalium, rzadziej przez wirusy, takie jak opryszczka. Jednak aż połowę wszystkich niegonokokowych zapaleń cewki moczowej uważa się za „idiopatyczne” – innymi słowy ich pochodzenie nie jest znane. Albo zapalenie cewki moczowej nie jest zakaźne, co nadal jest rzadkością, albo nie można określić zarazka, który je wywołał. W razie wątpliwości lekarz zwykle przepisuje antybiotyk. Jednak to nieukierunkowane podejście może prowadzić do niewłaściwego lub przesadnego leczenia, co z kolei może prowadzić do zmian w mikrobiocie.

Mikrobiota cewki moczowej mężczyzn z idiopatycznym zapaleniem cewki moczowej pod mikroskopem

Co więcej, ostatnie badania sugerują, że czynniki zakaźne odpowiedzialne za niegonokokowe zapalenie cewki moczowej nie są takie same u mężczyzn utrzymujących stosunki seksualne z kobietami (MSK) i mężczyznami (MSM). Australijscy badacze zamierzali zatem ustalić, jakie bakterie, oprócz tych już znanych, mogą się przyczynić do zakażenia u mężczyzn, uwzględniając praktyki seksualne. W tym celu przeanalizowali mikrobiotę moczu i cewki moczowej stu mężczyzn (MSK i MSM) z objawami idiopatycznego zapalenia cewki moczowej i porównali ją z mikrobiotą stu mężczyzn bez zapalenia cewki moczowej występujących jako „grupa kontrolna”.

Pytania o (bakteryjną) płeć i orientację seksualną

Badacze wykazali, że bakterie Haemophilus influenzae, które w naturalny sposób kolonizują mikrobiotę nosogardzieli (tj. nosa i gardła), występowały liczniej w mikrobiocie cewki moczowej u mężczyzn MSM cierpiących na idiopatyczne zapalenie cewki moczowej. Zdaniem badaczy seks oralny bez prezerwatywy może być sposobem zakażenia. U mężczyzn MSK stwierdzono zwiększoną ilość bakterii z rodzaju Corynebacterium, co zaskoczyło naukowców: w męskiej mikrobiocie narządów płciowych uważa się ją za normalną. Autorzy sugerują, że niektóre z jego gatunków mogą się stać patogenne, jeśli się rozmnożą. Inne rodzaje bakterii, takie jak Ureaplasma, Escherichia, niektóre paciorkowce i gronkowce, były również liczniej obecne w mikrobiocie moczu i cewki moczowej osób chorych. Według badaczy mogą one również sprzyjać zapaleniu cewki moczowej.

Ku bardziej ukierunkowanemu leczeniu męskiego zapalenia cewki moczowej

TOdkrycie tych nowych bakterii napawa nadzieją pacjentów. Dzięki tym nowym bakteriom naukowcy mogą teraz określić możliwe przyczyny niegonokokowego zakaźnego zapalenia cewki moczowej na podstawie orientacji seksualnej pacjentów. Jeśli te wyniki się potwierdzą, lekarze będą mogli zaproponować swoim pacjentom bardziej ukierunkowane leczenie. Mały krok dla nauki, duży krok dla infekcji przenoszonych drogą płciową (STI)?

W przypadku zachorowania na COVID-19 ciężarna kobieta jest narażona na zwiększone ryzyko rozwoju ciężkiej postaci infekcji i powikłań ciążowych, takich jak stan przedrzucawkowy czy przedwczesny poród. Znamy rolę zrównoważonej mikrobioty pochwy w optymalnym rozwoju ciąży. A jeśli szkodliwe skutki COVID-19 u kobiet w ciąży były spowodowane przez mikrobiotę pochwy?
By sprawdzić tę hipotezę, badacze przeprowadzili prospektywne badanie kliniczno-kontrolne obejmujące 28 niezakażonych kobiet w ciąży i 19 ciężarnych kobiet chorych na COVID-19 (13 łagodnych lub bezobjawowych przypadków i 6 od umiarkowanych do ciężkich, z których 2 wymagały podania antybiotyków i leków przeciwwirusowych).

Większa różnorodność i mniejsza ilość bakterii Lactobacillus u ciężarnych chorych na COVID-19

Mikrobiota pochwy została pobrana poprzez wymaz podczas aktywnej fazy choroby oraz w ciągu miesiąca od wyzdrowienia i oceniona za pomocą sekwencjonowania genu 16S rRNA. Grupa chora na COVID-19 wykazywała znacznie większą różnorodność niż grupa kontrolna. Ponadto Bacteroidetes miały przewagę nad Firmicutes, a na poziomie rodzaju bakterii Lactobacillus sp. były istotnie mniej liczne niż w grupie kontrolnej. Wcześniejsze badania wykazały, że istnieje zwiększone ryzyko poronienia lub przedwczesnego porodu u kobiet w ciąży z mikrobiotą pochwy z mniejszą ilością Lactobacillus. Potwierdzają to obecne dane, gdyż w grupie z COVID-19 3 kobiety urodziły przedwcześnie (w porównaniu do 0 kobiet w grupie kontrolnej). 

Nasilenie objawów COVID-19 w powiązaniu z dysbiozą pochwy?

Pomimo niewielkiej próby badacze znaleźli inne różnice w składzie mikrobioty pochwy w grupie chorych na COVID-19. W szczególności kobiety z umiarkowanym lub ciężkim przebiegiem COVID-19 miały istotnie wyższy poziom Ureaplasma spp.: 2,05% w porównaniu do 0,1% w przypadku postaci od bezobjawowych do łagodnych. Rodzaj Ureaplasma ma udział w różnych infekcjach narządów rodnych (stan zapalny jajowodów, zapalenie cewki moczowej i zapalenie szyjki macicy), a jego nadreprezentacja w ciężkim przebiegu COVID-19 wskazuje także na dysbiozę pochwy związaną zarówno z zakażeniem SARS-CoV-2, jak i ryzykiem powikłań ciąży, tym bardziej, że spośród 3 porodów przedwczesnych w tym badaniu 2 wystąpiły w podgrupie przebiegu od umiarkowanego do ciężkiego COVID-19 (n = 6).