Bakterie, wirusy, grzyby (w tym drożdże), a nawet pasożyty: Cała flora, zwana «mikrobiotą jelitową», zamieszkuje nasz układ trawienny.  I to dla naszego największego dobra!  Mikrobiota jelitowa sprzyja trawieniu, przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania naszego układu odpornościowego, chroni nas przed patogennymi bakteriami… Lista korzyści dalekich od wyczerpującej, ponieważ mikrobiota jelitowa ma wiele innych strun do łuku, a zwłaszcza w sporcie! Według kilku badań naukowych,  ten „niewidzialny trener” pomoże nam w wysiłku, prawdopodobnie poprawi nasze czasy, a nawet źródło motywacji do treningu!  I odwrotnie, regularna aktywność fizyczna moduluje skład naszej mikrobioty, sprzyjając niektórym bakteriom zdolnym do optymalizacji naszej wydajności. 

Spraw, aby niewidzialne było widoczne  

Zgodnie ze swoją misją edukowania opinii publicznej o fascynujących mocach ludzkiej mikrobioty, Biocodex Microbiota Institute wykorzystuje rok pełen wydarzeń sportowych, aby rzucić światło na dwukierunkowy związek między mikrobiotą a sportem."Zanurzyliśmy się w badaniach naukowych, które pokazują dwukierunkowy związek między mikrobiotą a aktywnością fizyczną" - mówi Murielle Escalmel, dyrektor naukowy Biocodex Microbiota Institute. Nawilżenie, odporność, równowaga, energia i odporność, na tych pięciu kluczowych funkcjach naszego ciała, mikrobiota odgrywa prawdziwą rolę niewidzialnego trenera.  Mając za sobą naukę, musieliśmy teraz dotrzeć do jak największej liczby ludzi z wielkim wyzwaniem: Uczynieniem niewidzialnego widzialnym. 

Biocodex Microbiota Institute powierzył fotografowi Laurentowi Hini delikatną misję odkrywania mechanizmów w pracy.  "Poza wyzwaniem technicznym, uwiedziono mnie przesłaniem podkreślenia wewnętrznego związku między sportem a mikrobiotą" - mówi Hini. "Zaproponowałem podejście do tematu w formie dyptyku z dwoma wyraźnymi obrazami: Pierwszym portretem sportowca w ruchu, na który odpowiada druga część przedstawiająca mikrobiotę jako niewidzialnego trenera."

5 sportów, 5 kolorów, 6 sportowców… i trenera! 

Surfing i nawodnienie, judo i obrona, breakdance i równowaga… Wystawa jest prezentowana jako cykl 5 dużych dyptyków dla 5 dyscyplin sportowych związanych z 5 funkcjami mikroflory. w ćwiczeniach wzięło udział 6 sportowców. Projekt został pomyślany jako obraz między szerokokątnym zdjęciem sportowca a obrazem przedstawiającym jego „trenera mikrobioty”. 

W przypadku mikrobioty zastosowano mieszaną technikę łączącą fotografię i generatywną sztuczną inteligencję wizualną w celu zmaterializowania funkcji mikrobioty. Wystawa opiera się na tej równowadze między postrzegającym (sportowcem) a niewidzialnym (jego mikrobiotą).  Z każdym dyptykiem wiązała się chromatyczna dominacja: Czerwony dla energii, Orange dla równowagi, biały dla obrony. Kolor jest ważny na wystawie: Jest to związek między dwiema częściami każdego dyptyku, oznakowanie, które poprowadzi, poinformuje publiczność w ramach wystawy o nieoczekiwanych mocach ludzkiej mikrobioty.  I nakłonić go do uprawiania sportu!

O Biocodex Microbiota Institute  

Biocodex Microbiota Institute to międzynarodowe centrum wiedzy poświęcone promowaniu lepszego zdrowia poprzez informowanie o ludzkiej mikrobiocie.  Aby to zrobić, jest skierowany do pracowników służby zdrowia, jak i ogółu społeczeństwa, aby podnieść świadomość centralnej roli tego mało znanego ciała. 

→ www.biocodexmicrobiotainstitute.com

BMI 24.19

Bakterie, wirusy, grzyby (w tym drożdże), a nawet pasożyty: Cała flora, zwana «mikrobiotą jelitową», zamieszkuje nasz układ trawienny. I to dla naszego największego dobra! Mikrobiota jelitowa sprzyja trawieniu, przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania naszego układu odpornościowego, chroni nas przed patogennymi bakteriami… Lista korzyści dalekich od wyczerpującej, ponieważ mikrobiota jelitowa ma wiele innych strun do łuku, a zwłaszcza w sporcie! Według kilku badań naukowych, ten „niewidzialny trener” pomoże nam w wysiłku, prawdopodobnie poprawi nasze czasy, a nawet źródło motywacji do treningu! I odwrotnie, regularna aktywność fizyczna moduluje skład naszej mikrobioty, sprzyjając niektórym bakteriom zdolnym do optymalizacji naszej wydajności.

Spraw, aby niewidzialne było widoczne

Zgodnie ze swoją misją edukowania opinii publicznej o fascynujących mocach ludzkiej mikrobioty, Biocodex Microbiota Institute wykorzystuje rok pełen wydarzeń sportowych, aby rzucić światło na dwukierunkowy związek między mikrobiotą a sportem. "Zanurzyliśmy się w badaniach naukowych, które pokazują dwukierunkowy związek między mikrobiotą a aktywnością fizyczną" - mówi Murielle Escalmel, dyrektor naukowy Biocodex Microbiota Institute. "Nawilżenie, odporność, równowaga, energia i odporność, na tych pięciu kluczowych funkcjach naszego ciała, mikrobiota odgrywa prawdziwą rolę niewidzialnego trenera. Mając za sobą naukę, musieliśmy teraz dotrzeć do jak największej liczby ludzi z wielkim wyzwaniem: Uczynieniem niewidzialnego widzialnym."

Biocodex Microbiota Institute powierzył fotografowi Laurentowi Hini delikatną misję odkrywania mechanizmów w pracy. "Poza wyzwaniem technicznym, uwiedziono mnie przesłaniem podkreślenia wewnętrznego związku między sportem a mikrobiotą" - mówi Hini. Zaproponowałem podejście do tematu w formie dyptyku z dwoma wyraźnymi obrazami: Pierwszym portretem sportowca w ruchu, na który odpowiada druga część przedstawiająca mikrobiotę jako niewidzialnego trenera.

5 sportów, 5 kolorów, 6 sportowców… i trenera!

Surfing i nawodnienie, judo i obrona, breakdance i równowaga… Wystawa jest prezentowana jako cykl 5 dużych dyptyków dla 5 dyscyplin sportowych związanych z 5 funkcjami mikroflory. w ćwiczeniach wzięło udział 6 sportowców. Projekt został pomyślany jako obraz między szerokokątnym zdjęciem sportowca a obrazem przedstawiającym jego „trenera mikrobioty”.

W przypadku mikrobioty zastosowano mieszaną technikę łączącą fotografię i generatywną sztuczną inteligencję wizualną w celu zmaterializowania funkcji mikrobioty. Wystawa opiera się na tej równowadze między postrzegającym (sportowcem) a niewidzialnym (jego mikrobiotą). Z każdym dyptykiem wiązała się chromatyczna dominacja: Czerwony dla energii, Orange dla równowagi, biały dla obrony. Kolor jest ważny na wystawie: Jest to związek między dwiema częściami każdego dyptyku, oznakowanie, które poprowadzi, poinformuje publiczność w ramach wystawy o nieoczekiwanych mocach ludzkiej mikrobioty. I nakłonić go do uprawiania sportu!

BMI 24.19

Przeżyj inaugurację wystawy

Odkryj wystawę zdjęć

Biocodex Microbiota Institute powierzył fotografowi Laurentowi Hini delikatne zadanie odsłonięcia działających mechanizmów.

Projekt został pomyślany jako konfrontacja szerokokątnego zdjęcia sportowca z obrazem przedstawiającym jego „trenera mikrobioty”. W przypadku mikrobioty zastosowano mieszaną technikę fotograficzną i generatywną wizualną sztuczną inteligencję, aby zmaterializować funkcję mikrobioty. Portret akcji został stworzony przy użyciu „klasycznych” technik fotograficznych. Sztuczna inteligencja nie zastępuje fotografii, ale jest z nią hybrydyzowana. Nadaje ona treść „trenerowi mikrobioty”. Cała wystawa opiera się na równowadze między tym, co reprezentatywne, a tym, co niefiguratywne, między tym, co postrzegalne (sportowiec), a tym, co ukryte (jego mikrobiota).

Każdemu dyptykowi przypisano następnie dominantę chromatyczną: czerwony dla energii, pomarańczowy dla równowagi, biały dla obrony... Kolor odgrywa ważną rolę na wystawie: łączy dwie sekcje każdego dyptyku i działa jak drogowskaz, prowadząc zwiedzającego przez wystawę. Akcentuje również zanurzenie się w sercu każdej mikrobioty.

W sumie mamy 5 wielkoformatowych dyptyków dla 5 dyscyplin sportowych związanych z 5 funkcjami mikrobioty. Zanurz się w sercu każdej mikrobioty!

Breakdance, równowaga 

Z Paolą Soares da Silva
Czy wiesz, że? Nasza mikrobiota składa się z setek miliardów żywych mikroorganizmów, niewidocznych gołym okiem. Mikroorganizmy te, takie jak bakterie, drożdże, wirusy, grzyby i pasożyty, żyją w symbiozie z naszym ciałem, współpracując w celu utrzymania zrównoważonej mikroflory jelitowej (lub flory jelitowej). Zrównoważona mikrobiota charakteryzuje się różnorodnością i obfitością mikroorganizmów. Różnorodność mikrobioty jest kluczowym wskaźnikiem naszego zdrowia. Jednak równowaga ta pozostaje krucha i musimy o nią dbać. Liczne badania naukowe pokazują, że regularna aktywność fizyczna zwiększa różnorodność bakterii jelitowych na korzyść korzystnych gatunków. Sport przyczynia się zatem do równowagi mikrobioty, zachowując tę symbiozę niezbędną dla naszego zdrowia i dobrego samopoczucia.

Koszykówka, odporność 

Z Sidneyem Attiogbé
Małe, niewidoczne... ale bardzo odporne! Dieta wysokotłuszczowa, stres, infekcje... Różnorodne czynniki mogą zaburzyć równowagę mikrobioty jelitowej (tzw. dysbioza). Dobrą wiadomością jest to, że mikrobiota jelitowa jest odporna, tj. zdolna do regeneracji po zakłóceniach. Kolejną dobrą wiadomością jest to, że wykazano, że ćwiczenia fizyczne przyczyniają się do tej odporności. Intensywne ćwiczenia fizyczne są skorelowane ze stresem oksydacyjnym (naturalnym zjawiskiem związanym z produkcją wolnych rodników w organizmie). Odporność mikrobioty jest niezbędna na wiele sposobów: przyczynia się do dobrego trawienia i wchłaniania składników odżywczych, zwalcza stres oksydacyjny i stany zapalne oraz wzmacnia układ odpornościowy i pomaga zapobiegać niektórym chorobom. Przekonany? Więc kup swoje trampki!

Rugby, energia 

Z Jonathan Laugel and Maxime François
Potrzebujesz toniku? Wykorzystaj swoją mikrobiotę jelitową! Bakterie w mikrobiocie jelitowej odgrywają ważną rolę w produkcji energii dla sportowców. Jak to robią? Mikrobiota jelitowa fermentuje złożone węglowodany z diety, które z kolei wytwarzają krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (sidenote: Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe są źródłem energii (paliwa) dla komórek organizmu, współdziałają z układem odpornościowym i biorą udział w komunikacji między jelitami a mózgiem. Silva YP, Bernardi A, Frozza RL. The Role of Short-Chain Fatty Acids From Gut Microbiota in Gut-Brain Communication. Front Endocrinol (Lausanne). 2020;11:25. ) (SCFA), uznawane za istotne źródło energii dla komórek jelitowych i innych tkanek ciała. Te z kolei przyczyniają się do wytrzymałości i regeneracji podczas ćwiczeń. Cnotliwe koło!

Surfowanie i nawodnienie 

Z Ainhoa Leiceaga
Woda, źródło życia. Nawodnienie jest niezbędne dla każdego, ale jeszcze bardziej dla sportowców, których wydajność i regeneracja zależą od optymalnego spożycia wody. Mikrobiota jelitowa transportuje wodę i elektrolity - minerały, które pomagają ustabilizować poziom nawodnienia organizmu - przez ścianę jelita. Badania naukowe wykazały, że skład mikrobioty jelitowej wpływa na wchłanianie sodu i innych substancji rozpuszczonych niezbędnych do nawodnienia krwi, przyczyniając się w ten sposób do nawodnienia. Sportowcy są bardziej narażeni na odwodnienie z powodu intensywnego pocenia się związanego z ćwiczeniami. Zrównoważona mikrobiota przyczynia się zatem do integralności bariery jelitowej i dobrego nawodnienia organizmu, z których oba są niezbędne dla wyników sportowych.

Judo, obrona 

Z Raymond Demoniere
Atak i kontratak! Mikrobiota jelitowa działa jak tarcza przed atakami bakterii chorobotwórczych (sidenote: Patogen patogen to mikroorganizm, który powoduje lub może spowodować chorobę Pirofski LA, Casadevall A. Q and A: What is a pathogen? A question that begs the point. BMC Biol. 2012 Jan 31;10:6. ) . W jaki sposób to robi? Bakterie są w stałym dialogu z jelitowym układem odpornościowym, umożliwiając mu bycie w ciągłym pogotowiu i, w razie potrzeby, ochronę bariery jelitowej. Aktywacja odpowiedzi immunologicznej odgrywa kluczową rolę w wytrzymałości. Przekraczaj siebie, tak, ale najpierw się chroń! Istnieje związek między intensywnością sportu a zmianą odpowiedzi immunologicznej gospodarza. Najnowsze badania sugerują, że mikrobiota jelitowa może pomóc przeciwdziałać reakcjom zapalnym wywołanym przez intensywne ćwiczenia. Sportowcy z określonym składem mikrobioty jelitowej wykazywali niższy stan zapalny. Te przeciwzapalne efekty mikrobioty jelitowej mogą opóźniać objawy zmęczenia podczas ćwiczeń wytrzymałościowych. Do usłyszenia! 

Słowo od dyrektora naukowego instytutu

Ten projekt narodził się z tego pytania... i z okazji: nadejścia roku 2024 obfitującego w wydarzenia sportowe w Paryżu! Zanurzyliśmy się w badaniach naukowych wykazujących dwukierunkowy związek między mikrobiotą a aktywnością fizyczną. Nawodnienie, obrona, równowaga, energia i odporność: w tych pięciu kluczowych funkcjach naszego organizmu mikrobiota odgrywa rolę niewidzialnego trenera. Mając już podstawy naukowe, musieliśmy teraz dotrzeć do jak największej liczby osób, stawiając czoła poważnemu wyzwaniu: uczynić niewidzialne widzialnym. Fotografia w połączeniu ze sztuczną inteligencją wydawała się najlepszym sposobem na zilustrowanie potężnych mocy mikrobioty. Niewidzialne, ale solidne! 

Dziękujemy wszystkim sportowcom, którzy wzięli udział w projekcie. 

Polecane przez naszą społeczność 

BMI-24.37

Czy mikrobiota sportowców jest inna?

Przeprowadzono liczne badania polegające na dokładnej analizie mikrobioty wyczynowych sportowców, by znaleźć pewne cechy charakterystyczne czy nawet ewentualne bakterie mające związek z osiąganymi przez nich wynikami. Ogólnie rzecz biorąc, mikrobiota sportowców (sidenote: Sportowiec wyczynowy Osoba uprawiająca sport wyczynowo, która poprzez trening dąży do osiągnięcia wysokiego poziomu wydolności
Rousseau AS. Nutrition, santé et performance du sportif d’endurance / Nutrition, health and performance of endurance athletes. Cahiers de Nutrition et Diététique. 2022 eb ;57(1) : 78-94 ) rzeczywiście wydaje się być inna.

Pierwsza różnica: mikrobiota jelitowa sportowców jest bardziej zróżnicowana. Badanie przeprowadzone na zawodnikach rugby wykazało, że mikrobiota jelit sportowców zawierała większą liczbę gatunków bakterii. ¹ Wydolność sercowo-oddechowa sportowców, a dokładniej ich maksymalna zdolność pochłaniania tlenu, czyli pułap tlenowy (VO2max (sidenote: Pułap tlenowy (VO2 max) To kryterium indywidualne w przypadku każdego sportowca reprezentuje maksymalną ilość tlenu, jaką organizm jest w stanie pobrać z powietrza, a następnie przetransportować do włókien mięśniowych podczas ćwiczeń, tak by zaspokoić zapotrzebowanie organizmu. Im wyższy pułap tlenowy, tym lepsza wydolność; jeśli jest niski, wydolność fizyczna będzie ograniczona i, by ją poprawić, konieczny będzie specjalny trening. ) ), wydaje się mieć związek z różnorodnością mikrobioty jelit. ²

Druga różnica: mikrobiota sportowców jest bogatsza w korzystne bakterie (Bifidobacterium, Lactobacillus i Akkermansia) oraz wytwarza więcej wartościowych krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (SCFA (sidenote: Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe są źródłem energii (paliwa) dla komórek organizmu, współdziałają z układem odpornościowym i biorą udział w komunikacji między jelitami a mózgiem. Silva YP, Bernardi A, Frozza RL. The Role of Short-Chain Fatty Acids From Gut Microbiota in Gut-Brain Communication. Front Endocrinol (Lausanne). 2020;11:25. ) ) ^3,4. Istnieją jednak znaczące różnice w zależności od konkretnego sportowca i uprawianej dyscypliny sportu. I tak w mikrobiocie wspomnianych rugbystów nadreprezentowanych było kilka taksonów bakterii, na czele z bakteriami Akkermansiaceae. ¹ U maratończyków i narciarzy biegowych mikrobiota jelit okazuje się być bogatsza w bakterie z wielkiej rodziny Firmicutes (która obejmuje pałeczki kwasu mlekowego – znane jako „dobre bakterie”), uboższa natomiast w Bacteroidetes:  w rezultacie obserwuje się korzystny stosunek F/B między tymi dwiema rodzinami bakterii, związany z wyższym pułapem tlenowym (VO2max), stanowiącym kluczowy czynnik wpływający na wydolność organizmu. ⁵

Związane z lepszą wydolnością fizyczną bakterie Prevotella również nadreprezentowane były u maratończyków. ⁵ Taki sam wynik zaobserwowano u zawodowych amerykańskich kolarzy: liczebność bakterii Prevotella wzrastała wraz z liczbą godzin poświęconych na trening tygodniowo. ²

Pozostaje jednak pytanie: czy specyfika mikrobioty sportowców jest źródłem ich niezwykłej wydolności? A może wynikiem ich bardzo intensywnej aktywności fizycznej w połączeniu z bardzo specyficzną dietą? Prawda zapewne leży pośrodku, a kluczowym jest ich pozytywne oddziaływanie.

Modulowanie mikrobioty jelit – strategia wyboru, by poprawić zdrowie i wydolność sportowców?

Bezpośrednią konsekwencją związku między mikrobiotą jelit a wynikami sportowymi byłaby pokusa u sportowców, by zoptymalizować mikrobiotę jelit – czy to za pomocą diety (w celu odżywienia bakterii), czy to poprzez stosowanie probiotyków. ⁶

Jeśli chodzi o dietę, to zaczynają powstawać pewne badania dotyczące odżywiania, skupione głównie na korzyściach płynących z diety bogatej w błonnik – tak, by wspierać mikrobiotę i zdrowie układu pokarmowego sportowców. ³ W końcu częściej sięgają oni po makaron niż po soczewicę z sałatą. Jednak ilość spożywanego przez nich błonnika powinna być proporcjonalna do wysokiego zapotrzebowania kalorycznego: 14 g błonnika / 1000 kcal / dzień, aby wspierać zdrowie przewodu pokarmowego i wydolność. Należy jednak zaznaczyć, że błonnika należy unikać tuż przed wysiłkiem fizycznym i tuż po nim, by nie wywołać „efektu błonnika” (wzdęcia, przyspieszony pasaż jelitowy) w już i tak obciążonym układzie pokarmowym. ³

Jeśli chodzi o probiotyki, trudno o jednoznaczne wnioski z uwagi na to, że wpływ na wyniki mają konkretne szczepy, dawki, dyscypliny sportu oraz sami sportowcy. ³ Badania naukowe wykazały jednak ich korzystny wpływ na ogólny stan zdrowia, w szczególności na odporność. U pływaczek jogurt probiotyczny zawierający bakterie Lactobacillus acidophilus spp., Lactobacillus delbrueckii ssp. bulgaricus, Bifidobacterium bifidum oraz Streptococcus salivarus ssp. thermophilus zmniejszył liczbę przypadków infekcji dróg oddechowych po zawodach; u rugbystów probiotyk zawierający kilka szczepów bakterii zmniejszył także częstotliwość występowania chorób górnych dróg oddechowych i objawów żołądkowo-jelitowych; inne badania wskazują na poprawę funkcji odpornościowych. ⁶

Jeśli chodzi o wyniki sportowe, pewne eksperymenty przeprowadzone na myszach wydają się obiecujące. Najbardziej zaskakujący przykład stanowi związana z wynikami maratończyków bakteria Veillonella atypica, która przekształca produkt odpadowy mięśni (mleczan) w paliwo (propionian).

Wystarczy przemycić nieco tych bakterii do przewodu pokarmowego myszy, by stały się prawdziwymi mistrzami bieżni. ⁷ I odwrotnie: myszy przyjmujące pokarm pozbawiony włókien fermentowalnych przez bakterie ledwo ruszały się na macie do ćwiczeń i traciły masę mięśniową. ⁴ Są to jednak tylko wstępne wyniki badań przeprowadzonych na gryzoniach; wciąż potrzebne są badania na ludziach, aby je potwierdzić.

Czy uprawianie sportu jest korzystne dla naszego układu pokarmowego?

Układ pokarmowy, jak i cały nasz organizm, na aktywności fizycznej (sidenote: Aktywność fizyczna „Każdy ruch ciała powstały wskutek skurczu mięśni szkieletowych skutkujący wzrostem wydatku energetycznego w stosunku do wydatku energetycznego w spoczynku”. Przykładem aktywności fizycznej mogą być marsz, jazda na rowerze, uprawianie sportu, sprzątanie, prace w ogrodzie czy majsterkowanie. Source: Caspersen CJ, Powell KE, Christenson GM. Physical activity, exercise, and physical fitness: definitions and distinctions for health-related research. Public Health Rep. 1985 Mar-Apr;100(2):126-31. ) . może tylko zyskać. Zatem gdy ćwiczysz z rozsądkiem (przy mniej niż 50% maksymalnego zużycia tlenu lub VO2max (sidenote: Pułap tlenowy (VO2 max) To kryterium indywidualne w przypadku każdego sportowca reprezentuje maksymalną ilość tlenu, jaką organizm jest w stanie pobrać z powietrza, a następnie przetransportować do włókien mięśniowych podczas ćwiczeń, tak by zaspokoić zapotrzebowanie organizmu. Im wyższy pułap tlenowy, tym lepsza wydolność; jeśli jest niski, wydolność fizyczna będzie ograniczona i, by ją poprawić, konieczny będzie specjalny trening. ) ):

• zwiększa się pasaż jelitowy,
• poprawia się stan błony śluzowej wyściełającej ściany przewodu pokarmowego.

Pewne badanie naukowe wykazało, że po trzech miesiącach umiarkowanej aktywności fizycznej poprawia się motoryka przewodu pokarmowego (skurcze mięśni w przewodzie pokarmowym niezbędne do przesuwania pokarmu): pasaż ulega zatem przyspieszeniu, skracając czas spędzany w układzie pokarmowym przez substancje, które staną się w przyszłości stolcem… a tym samym skraca się czas kontaktu obecnych w stolcu patogenów z barierą jelitową. To samo dzieje się po zaledwie tygodniu jazdy na rowerze o umiarkowanej intensywności. Innymi słowy, sport (sidenote: Sport „Ustrukturyzowana rekreacyjna aktywność fizyczna, która może obejmować ćwiczenia fizyczne, w których uczestnicy przestrzegają wspólnie ustalonych zasad (lub oczekiwań) i dla których istnieje określony cel.”
Khan KM, Thompson AM, Blair SN et al. Sport and exercise as contributors to the health of nations. Lancet. 2012 Jul 7;380(9836):59-64. ) jest dobry dla układu pokarmowego, o ile nie masz obsesji na punkcie osiąganych wyników i nie forsujesz zanadto organizmu. ¹

Dotyczy to także błony śluzowej jelit, która wyściela ściany naszego przewodu pokarmowego. Sport (uprawiany z rozsądkiem) idzie więc w parze ze zdrową błoną śluzową, która doskonale spełnia swoją funkcję bariery. ¹

Twoja mikrobiota potrzebuje ruchu: wskakuj w trampki!

Czy w sporcie należy upatrywać bezpośredniej przyczyny dobrego stanu zdrowia układu pokarmowego? Jeśli uprawiasz (niezbyt intensywny) sport, mikrobiota jelit jest w świetnej formie. Ćwiczenia fizyczne są więc pod wieloma względami korzystne ¹ :

• poprawiają skład mikrobioty jelitowej i jej funkcjonowanie, sprzyjając tworzeniu bogatej i korzystnej dla zdrowia flory; 
• sprzyjają syntezie cząsteczek modulujących odporność oraz cząsteczek o właściwościach przeciwdrobnoustrojowych, zapewniając skuteczną ochronę przed atakami patogenów. 

Zatem wstępne wyniki badań powinny zachęcać do ruszenia się z kanapy! Rezygnacja z odpoczynku na kanapie na rzecz odrobiny ruchu prowadzi do większej różnorodności wśród bakterii typu Firmicutes, które przyczyniają się do zdrowszego środowiska jelitowego. ² U nastolatków prowadzących zwykle siedzący tryb życia wprowadzenie półgodzinnego biegu o umiarkowanej intensywności 4 razy w tygodniu zmienia ich mikrobiotę (i redukuje wahania nastroju): wzrasta liczebność bakterii Coprococcus oraz Blautia. ³ Uprawiajmy więc sport regularnie i często: mikrobiota zawodowych rugbystów jest w świetnej formie. ^4,5

Wydaje się ponadto, że istnieje pewien związek z intensywnością ćwiczeń ⁶ : im wyższy stopień zaawansowania osób uprawiających sztuki walki, tym bardziej zróżnicowana i bogata w pożyteczne bakterie jest ich mikrobiota jelitowa.

Uważa się, że ćwiczenia fizyczne mają nawet wartość terapeutyczną: ćwiczenia o umiarkowanej intensywności wydają się skutecznie łagodzić zespół jelita drażliwego (na który cierpi wielu sportowców uprawiających sporty wytrzymałościowe). Jest tyle powodów przemawiających za regularną aktywnością fizyczną! ¹

„Tak” dla sportu, ale z umiarem!

Spalajmy kalorie! Ale nie za wszelką cenę. Jak zawsze, nadmiar może być szkodliwy: 60 minut bardzo intensywnego treningu wytrzymałościowego (przy VO2max (sidenote: Pułap tlenowy (VO2 max) To kryterium indywidualne w przypadku każdego sportowca reprezentuje maksymalną ilość tlenu, jaką organizm jest w stanie pobrać z powietrza, a następnie przetransportować do włókien mięśniowych podczas ćwiczeń, tak by zaspokoić zapotrzebowanie organizmu. Im wyższy pułap tlenowy, tym lepsza wydolność; jeśli jest niski, wydolność fizyczna będzie ograniczona i, by ją poprawić, konieczny będzie specjalny trening. )  wynoszącym 70%) prowadzi do bólów brzucha, nudności i biegunki. ¹ Inne czynniki, takie jak wysokość nad poziomem morza, temperatura otoczenia, niewystarczające nawodnienie organizmu czy wiek również wydają się przyczyniać do uczucia dyskomfortu.

Ocenia się, że biegacze są dwukrotnie bardziej narażeni niż osoby uprawiające inne sporty wytrzymałościowe, takie jak kolarstwo czy pływanie. W szczególności dotyczy to gwiazd tej dyscypliny sportu: uważa się, że zjawisko to występuje od 1,5 do 3 razy częściej wśród elitarnych sportowców wyczynowych (sidenote: Sportowiec wyczynowy Osoba uprawiająca sport wyczynowo, która poprzez trening dąży do osiągnięcia wysokiego poziomu wydolności
Rousseau AS. Nutrition, santé et performance du sportif d’endurance / Nutrition, health and performance of endurance athletes. Cahiers de Nutrition et Diététique. 2022 eb ;57(1) : 78-94 ) niż amatorów. ¹ Co za tym idzie, problemy trawienne dotykają 30–50% sportowców wyczynowych i nawet 90% osób startujących w zawodach wytrzymałościowych w wersji „ultra” (sidenote: Zawody wytrzymałościowe „ultra” Ekstremalne zawody sportowe trwające często ponad 6 godzin, których trasa przekracza 100 km (a nawet dużo więcej!), niekiedy odbywające się w trudnych warunkach. Przykładem może być m.in. Ironman zawody triatlonowe na dystansie całkowitym wynoszącym 226 kilometrów, polegające na pokonaniu jednego dnia dystansu 3,8 km – pływanie, 180,2 km – jazda na rowerze oraz 42,195 km maratonu; Race Across America – wyścig kolarski trwający maksymalnie 12 dni na dystansie 4860 km;​​​​​​​ Iditarod Trail Invitational – uczestnicy pokonują 1600 km śniegów Alaski biegiem, na rowerze i nartach. ) . ⁷ Internet obiegają zdjęcia maratończyków zmagających się z biegunką przy silnym wysiłku fizycznym.

Jak wyjaśnić tę epidemię problemów żołądkowo-jelitowych u sportowców wyczynowych? Otóż ich ciała wkładają całą posiadaną energię w dostarczanie mięśniom potrzebnego im tlenu. Intensywne ćwiczenia fizyczne sprawiają więc, że układ krwionośny odbiera swojego rodzaju alarm bojowy: otrzymuje on instrukcje natychmiastowej redystrybucji przepływu krwi do naszych mięśni… ze szkodą dla trzewi i układu pokarmowego. Jednocześnie aktywuje się układ współczulny – ten sam, który przyspiesza bicie serca, gdy się boimy – i oddziaływuje na pasaż jelitowy. Bóle, mdłości i biegunka mają więc swoje wyjaśnienie w tym podwójnym mechanizmie. ⁷

Problem stanowi fakt, że układ pokarmowy przenosi swoją niedolę zasiedlającej go mikrobiocie. Zatem niezależnie od tego, czy jesteś amatorem, czy zawodowym sportowcem, zbyt intensywny lub nieproporcjonalny do posiadanego poziomu sprawności fizycznej trening może wywołać zmiany w składzie i funkcjonowaniu mikrobioty, nazywane dysbiozą.

Im intensywniejsza aktywność fizyczna, tym szybciej i głębiej sięgają wywołane zmiany. ⁸ Skutkiem jest zwiększona przepuszczalność jelit: błona przewodu pokarmowego nie może już pełnić swojej roli bariery i strażnika granicznego. Wszelkie ewentualne toksyny bakteryjne lub sprzyjające stanom zapalnym cząsteczki mogą następnie przenikać do organizmu sportowca, co może mieć wpływ na jego ogólny stan zdrowia. ¹

Praktyczne, dyskretne tampony i kubeczki menstruacyjne są powszechnie stosowane przez kobiety podczas miesiączki. Istnieje jednak druga strona medalu, szczególnie gdy wyroby te nie są regularnie wymieniane: zastój krwi i tworzenie środowiska sprzyjającego namnażaniu się bakterii. A jeśli bakteria ta nazywa się S. aureus, istnieje ryzyko zespołu wstrząsu toksycznego.

Bakteria S. aureus – często spotykana na skórze, natomiast rzadziej w pochwie – wydziela szczególnie zjadliwą toksynę, która może atakować nasze najważniejsze narządy, takie jak wątroba, nerki czy płuca. Wszystko zaczyna się od wysokiej gorączki i/lub wysypki skórnej, którym czasami towarzyszy spadek ciśnienia krwi. Jeśli toksyna dotrze do narządów i spowoduje ich niewydolność, może nastąpić śpiączka i śmierć. ¹

Proste działania pozwalające uniknąć zespołu wstrząsu toksycznego

Na szczęście zespół wstrząsu toksycznego występuje rzadko. Obecnie w Stanach Zjednoczonych od 1 do 3 kobiet na 100 000 używających wyrobów dopochwowych (tamponów, kubeczków) może zachorować na tę chorobę. To znacznie mniej niż w latach 80-tych, kiedy wprowadzenie na rynek wysoce chłonnych tamponów z włókna karboksymetylocelulozowego doprowadziło do epidemii przypadków (10 na 100 000 kobiet). Ich wycofanie na rzecz tamponów celulozowych czy bawełnianych pomogło zmniejszyć liczbę zachorowań. ²

Rola mikrobioty pochwy

Najnowsze badanie sugeruje, że mikrobiota pochwy może również odgrywać rolę w zapobieganiu chorobie. ¹ Nie wszystkie kobiety mają taką samą mikrobiotę pochwy i istnieje 5 jej głównych typów :

• 3 uważane za zdrowe, zdominowane odpowiednio przez Lactobacillus crispatus, L. gasseri i L. jensenii, respectively; 
• jeden uważany za stan przejściowy, zdominowany przez L. iners ; 
• jeden uznany za niezrównoważony, składający się z szerokiej gamy bakterii, w tym Gardnerella vaginalis, i związany z bakteryjnym zapaleniem pochwy.

Niedawne badania wykazały, że dwa ostatnie typy mogą sprzyjać zespołowi wstrząsu toksycznego. Z kolei mikrobiota zdominowana przez L. crispatus, L. gasseri i L. jensenii jest uważana za ochronną, ponieważ zakwasza środowisko pochwy (czego S. aureus nie lubi). Prawdopodobnie w grę wchodzą również inne złożone mechanizmy. Bakteria L. jensenii ma szczególnie ochronne działanie. W badaniu uznano ją nawet za potencjalny probiotyk dla kobiet, które przeżyły już zespół wstrząsu toksycznego i chcą zapobiec jego nawrotowi.

Dlaczego regularna aktywność fizyczna jest ważna dla zdrowia? Dlaczego tak trudno jest zacząć? Dlaczego tak trudno do niej wrócić?

Siedzący tryb życia (sidenote: Siedzący tryb życia „Stan czuwania charakteryzujący się wydatkiem energetycznym zbliżonym do wydatku energetycznego w spoczynku w pozycji siedzącej lub leżącej”. Przykład: czas spędzany w pozycji siedzącej lub leżącej w ciągu dnia, nieobejmujący odpoczynku sennego, czy to w miejscu pracy, w szkole, podczas podróży środkami komunikacji, czy podczas odpoczynku, głównie przed ekranem
Source: OMS, Organisation mondiale de la Santé. Lignes directrices de l’OMS sur l’activité physique et la sédentarité: en un coup d’œil. 2020 Nov 25. 17 pages. ISBN: 9789240014862 )  poważnie szkodzi zdrowiu – niewystarczająca aktywność fizyczna idzie w parze ze zwiększonym o 20–30% ryzykiem śmierci. ¹ Regularna aktywność fizyczna (sidenote: Aktywność fizyczna „Każdy ruch ciała powstały wskutek skurczu mięśni szkieletowych skutkujący wzrostem wydatku energetycznego w stosunku do wydatku energetycznego w spoczynku”. Przykładem aktywności fizycznej mogą być marsz, jazda na rowerze, uprawianie sportu, sprzątanie, prace w ogrodzie czy majsterkowanie. Source: Caspersen CJ, Powell KE, Christenson GM. Physical activity, exercise, and physical fitness: definitions and distinctions for health-related research. Public Health Rep. 1985 Mar-Apr;100(2):126-31. )  wiąże się z kolei z licznymi korzyściami dla układu mięśniowego, sercowo-oddechowego, sercowo-naczyniowego, kostnego i kontroli masy ciała.¹ Nie łatwo jednak wejść czy wrócić na właściwy tor.

Uprawianie sportów (sidenote: Sport „Ustrukturyzowana rekreacyjna aktywność fizyczna, która może obejmować ćwiczenia fizyczne, w których uczestnicy przestrzegają wspólnie ustalonych zasad (lub oczekiwań) i dla których istnieje określony cel.”
Khan KM, Thompson AM, Blair SN et al. Sport and exercise as contributors to the health of nations. Lancet. 2012 Jul 7;380(9836):59-64. )  wytrzymałościowych, takich jak bieganie, jazda na rowerze, pływanie czy aerobik, wymaga od organizmu wielu zmian natury fizjologicznej, które dotyczą nie tylko mięśni. Długotrwała aktywność fizyczna:

• prowadzi do utraty wody i elektrolitów (szczególnie sodu i chloru) w wyniku mającego na celu schłodzenie ciała pocenia się; 
• uszczupla rezerwy glikogenu (sidenote: Glikogen Forma magazynowania węglowodanów („cukrów”) w organizmie, głównie w wątrobie i mięśniach. ) , by odżywić pracujące mięśnie; 
• zwiększa stan zapalny wywołany stresem związanym z wysiłkiem fizycznym itp. 

Wszystko to oczywiście w szczytnym celu, lecz kosztem ogromnego wysiłku organizmu… wobec którego to przydatna może okazać się mikrobiota jelit.

Mikrobiota w służbie naszym osiągnięciom sportowym?

Choć może się to wydawać niewiarygodne, ostatnie badania naukowe wykazały, że nasza mikrobiota jelitowa pomaga naszemu ciału sprostać wyzwaniom związanym z nawodnieniem, energią i stanami zapalnymi związanymi z uprawianiem sportu.

Jak wiadomo, przy wysiłku fizycznym odpowiednie nawodnienie organizmu jest niezwykle ważne. Uważa się, że niektóre bakterie jelitowe wspomagają transport płynów i substancji rozpuszczonych poprzez barierę jelitową, utrzymując w ten sposób odpowiedni poziom nawodnienia

Kolejnym składnikiem niezbędnym do uprawiania sportu i utrzymywania wydolności fizycznej jest energia. I znów pomocną dłoń wyciąga mikrobiota jelitowa – wspiera mięśnie, które w sportach wytrzymałościowych wyczerpują swoje rezerwy glikogenu. Bakterie mikrobioty jelitowej fermentują włókna, których nasz organizm nie jest w stanie strawić, pozyskując w ten sposób cenne krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (SCFA (sidenote: Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe są źródłem energii (paliwa) dla komórek organizmu, współdziałają z układem odpornościowym i biorą udział w komunikacji między jelitami a mózgiem. Silva YP, Bernardi A, Frozza RL. The Role of Short-Chain Fatty Acids From Gut Microbiota in Gut-Brain Communication. Front Endocrinol (Lausanne). 2020;11:25. ) ) , które podczas wysiłku fizycznego pełnią funkcję paliwa awaryjnego dla mięśni. ²

Efekty takiej pomocy w postaci zastrzyku energii nie są bez znaczenia: krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe pokrywają ponad 10% dziennego zapotrzebowania kalorycznego u ludzi. ³ A korzyści związane z SCFA sięgają znacznie dalej – uważa się, że wspomagają one magazynowanie zapasów glikogenu w mięśniach przed wysiłkiem, opóźniając moment, w którym organizm potrzebuje paliwa awaryjnego. ²

Uważa się, że SCFA zmniejszają także stan zapalny wywołany intensywnym wysiłkiem fizycznym. ^{2, 4, 5}

Niekiedy mechanizm jest jeszcze bardziej zaskakujący: bakterie przekształcają produkt odpadowy metabolizmu sportowca w zasób! Takie właśnie wydaje się być działanie bakterii jelitowej Veillonella atypica, mającej związek z wynikami osiąganymi przez maratończyków. ⁶

Jak to możliwe? Gdy mięśnie biegaczy wykorzystają wszystkie rezerwy glikogenu, w celu wytworzenia energii zaczynają fermentować, wytwarzając produkt odpadowy zwany mleczanem (który jest odpowiedzialny za skurcze). W tym właśnie momencie do akcji wkracza Veillonella: przekształca mleczan w propionian, który zostanie wykorzystany przez mięśnie jako źródło energii! Oto, jak w zupełnie naturalny sposób zwiększona zostaje wydolność sportowców wyczynowych (sidenote: Sportowiec wyczynowy Osoba uprawiająca sport wyczynowo, która poprzez trening dąży do osiągnięcia wysokiego poziomu wydolności
Rousseau AS. Nutrition, santé et performance du sportif d’endurance / Nutrition, health and performance of endurance athletes. Cahiers de Nutrition et Diététique. 2022 eb ;57(1) : 78-94 ) . ⁷

By jednak bakterie wytwarzały „pomocne” cząsteczki, należy być wyposażonym w odpowiednie bakterie w przewodzie pokarmowym i odpowiednio je odżywiać. W przeciwnym razie mikroorganizmy mogą wytwarzać również szkodliwe dla wydolności produkty. ^2,4,7

Wysoka gorączka i wysypka skórna, niedociśnienie, a nawet niewydolność wielonarządowa: choć występuje rzadko, zespół wstrząsu toksycznego może zagrażać życiu dotkniętych nim kobiet – często młodych dziewcząt. Źródłem infekcji jest bakteria Staphylococcus aureus wytwarzająca toksynę TSST-1. Produkcja tej toksyny zależy od środowiska pochwy: sprzyja jej obecność tlenu (zwiększona przez tampony i kubeczki), niskie stężenie glukozy i neutralne pH. Stąd ochronna rola mikrobioty pochwy charakteryzującej się przewagą pałeczek kwasu mlekowego, które zakwaszają środowisko pochwy. Jednak spadek estrogenu i niższe stężenie glukozy w pochwie (związane z utratą błony śluzowej) na początku miesiączki zmniejszają ilość pałeczek kwasu mlekowego.

Czy takie warunki mogą sprzyjać zespołowi wstrząsu toksycznego? Aby uzyskać więcej informacji, ¹ naukowcy symulowali różne środowiska pochwy in vitro, mierząc ich wpływ na produkcję TSST-1. 

Naśladowanie flory pochwy in vitro

Zanim dokładniej omówimy przeprowadzone eksperymenty, należy pamiętać, że u kobiet zidentyfikowano 5 głównych typów flory pochwy (Community state types lub CST):

• 3 uznane za zdrowe, zdominowane odpowiednio przez Lactobacillus crispatus (CST-I), L. gasseri (CST-II) i L. jensenii (CST-V), ; 
• jeden uważany za przejściowy, zdominowany przez L. iners (CST-III) ; 
• oraz jeden uważany za dysbiotyczny i związany z bakteryjnym zapaleniem pochwy, składający się ze społeczności polimikrobiologicznej, w tym Gardnerella vaginalis (CST-IV). 

Naukowcy stworzyli zatem środowiska pochwy reprezentatywne dla tych 5 typów i zróżnicowali w nich stężenia glukozy.

Warunki i bakterie ochronne

W przypadku wysokich stężeń cukru produkcja toksyny przez S. aureus była znacznie zmniejszona, tłumiona przez białko kontroli katabolitycznej (carbon catabolite control protein A, CcpA). Okazało się jednak, że mikrobiota pochwy również odgrywa ważną rolę. Porównanie poszczególnych typów flory pokazuje, że produkcja toksyny może być zwiększona, gdy flora jest przejściowa (III) i dysbiotyczna (IV); te dwie flory mogą również promować stan zapalny wywoływany przez S. aureus.

I odwrotnie: L. crispatus i L. jensenii ograniczyły produkcję toksyny w obecności lub przy braku glukozy. L. jensenia okazała się nawet zdolna do blokowania produkcji toksyny w silnej obecności tlenu i zmniejszania zjadliwości S. aureus. Jest to zatem najbardziej ochronna z badanych bakterii Lactobacillus. Według autorów byłby to nawet najlepszy kandydat w zakresie poszukiwań probiotyku dla kobiet, które przeżyły już zespół wstrząsu toksycznego i chcą zapobiec jego nawrotowi.

Aktywność fizyczna i zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Aktywność fizyczna sama w sobie obciąża organizm, zwłaszcza jeśli jest intensywna lub długotrwała. Podczas gdy umiarkowana aktywność fizyczna ma korzystny wpływ na przepuszczalności jelit i stan zapalny ¹, długotrwałe i intensywne ćwiczenia mogą szkodliwie oddziaływać na funkcjonowanie jelit ², co jest zgodne z częstymi problemami i zaburzeniami żołądka i jelitowymi zwłaszcza wśród sportowców wytrzymałościowych. ³

Ponieważ mikrobiom jelitowy jest powiązany z fizjologią przewodu pokarmowego ⁴, może on odgrywać rolę w zaburzeniach żołądka i jelit oraz w reakcjach fizjologicznych na ćwiczenia, wpływając na wyniki sportowe.

Wpływ mikrobioty jelitowej na ćwiczenia wytrzymałościowe

Sugerując bardziej bezpośredni wpływ mikrobioty jelitowej na ćwiczenia wytrzymałościowe, przełomowe badanie opublikowane w czasopiśmie Nature Medicine w 2019 r. ¹⁰, wykazało, że maratończycy mają podwyższone miano Veillonella. Badacze odkryli, że mleczan powstający podczas długotrwałego wysiłku był transportowany z krwi do jelita, gdzie ulegał przemianom metabolicznym przez Veillonella do propionianu.

Kiedy badacze żywili myszy drobnoustrojami Veillonella wykorzystującymi mleczan lub podawali propionian we wlewie dookrężniczym, wytrzymałość myszy poprawiła się, co znalazło odzwierciedlenie w zwiększonej wytrzymałości podczas biegu na bieżni. ¹⁰ Co ciekawe, w badaniu zasugerowano, że drobnoustroje jelitowe mogą bezpośrednio poprawiać wyniki sportowe. W innym niedawno przeprowadzonym badaniu również wykazano, że mikrobiom jelitowy uczestniczy w stymulacji sygnałów pochodzących z jelit do mózgu, wpływając na motywację do ćwiczeń u myszy. ¹¹

Odkrycia te sugerują, że działając na mikrobiom jelitowy, sportowcy mogą potencjalnie poprawić swoje wyniki.

Strategie dietetyczne skoncentrowane na jelitach mające wpływ na wyniki sportowe

Oczywistym sposobem oddziaływania na mikrobiom jelitowy jest dieta, ponieważ drobnoustroje żywią się składnikami pokarmowymi docierającymi do jelita grubego. Tradycyjnie wiele strategii żywieniowych skoncentrowanych na sporcie skupiało się na wysokiej zawartości białka i węglowodanów oraz spożyciu niewielkich ilości błonnika i unikaniu pewnych pokarmów. Chociaż takie strategie mogą być wystarczające we wspieraniu metabolizmu gospodarza, odbudowy zapasów glikogenu i zmniejszenia dolegliwości żołądkowo-jelitowych podczas ćwiczeń ¹², wykluczenie błonnika z diety może z czasem stać się szkodliwe dla mikrobioty jelitowej sportowca oraz rytmu wypróżnień. ¹³

Strategie żywieniowe ukierunkowane na jelita, obejmujące odpowiednią ilość błonnika pokarmowego z różnych produktów spożywczych, probiotyki i prebiotyki, mogą natomiast wspierać zróżnicowanie mikrobiomu jelitowego ¹³ i przyczyniać się do regularnych wypróżnień. ⁴ Spożycie błonnika pokarmowego i prebiotyków dostarcza paliwa dla drobnoustrojów rezydentnych, ponieważ służą one jako substraty dla tych mikroorganizmów. Kiedy te niestrawne składniki dotrą do jelita grubego, drobnoustroje fermentują je, co prowadzi do powstania gazów i krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych.

Podczas gdy zbyt duża ilość gazów może powodować dyskomfort i wzdęcia, powstające trzy główne krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe – octan, propionian i maślan – są powiązane ze zdrowiem i integralnością jelita grubego. Cząsteczki te mogą oddziaływać lokalnie w jelitach, wpływając na funkcję bariery jelitowej, ruchliwość, układ nerwowy i układ odpornościowy, a także w narządach odległych, wpływając na metabolizm organizmu gospodarza. ¹⁴

Aby pielęgnować w jelitach naszego niewidzialnego drobnoustrojowego trenera, naukowcy i sportowcy muszą opracować strategie żywieniowe skoncentrowane na jelitach, które z jednej strony łagodzą objawy żołądkowo-jelitowe podczas aktywności fizycznej, a z drugiej strony wspierają zróżnicowany mikrobiom jelitowy, stymulują fermentację w okrężnicy i regularne wypróżnienia – a więc dbają o aspekty, które mogą mieć kluczowe znaczenie dla wyników sportowych.

Polecane przez naszą społeczność

Jak wielu pacjentów cierpiących na czynnościowe zaburzenia jelit przyjmuje tygodniowo pracownik opieki zdrowotnej? Czy wiesz, że do 75% osób cierpiących na zespół jelita drażliwego (IBS) może pozostawać niezdiagnozowanych i zmagać się z chorobą przez ponad 4 lata, zanim otrzyma ostateczną diagnozę lekarską?

Właściwe rozpoznanie IBS może być trudne i obarczone niepewnością z różnych powodów: złożone zaburzenie z objawami często trudnymi do obiektywnego określenia, złożoność procesu wyjaśniania pacjentowi tego zaburzenia podczas standardowej konsultacji…

Mimo to osoby odczuwające objawy IBS wymagają diagnozy i zasługują na szczególną uwagę oraz specjalistyczne leczenie.

Z tego powodu prof. Jean-Marc Sabaté, prof. Jan Tack, dr Pedro Costa Moreira przy wsparciu Biocodex Microbiota Institute opracowali łatwe w użyciu i praktyczne narzędzie diagnostyczne IBS, które ma podwójne zastosowanie dla pracowników opieki zdrowotnej: skuteczniejsza diagnostyka IBS i poprawa komunikacji z pacjentami.

Narzędzie jest dostępne w 3 formatach. Wybierz odpowiedni dla siebie!

1. Fan deck brochure
2. Digital
3. Tod download

Pobierz swoje tutaj https://www.biocodexmicrobiotainstitute.com/pl/pro/diagnoza-ibs-broszura​​​​​​​

Krótko o instytucie Biocodex Microbiota Institute

Biocodex Microbiota Institute to międzynarodowa instytucja naukowa, której celem jest promowanie zdrowia poprzez popularyzację wiedzy na temat ludzkiej mikrobioty. W tym celu Instytut zwraca się zarówno do pracowników opieki zdrowotnej, jak i do ogółu populacji, aby zwiększyć świadomość ludzi na temat centralnej roli, jaką odgrywa ten mało znany narząd ciała.
Skontaktuj

BMI-23.08